Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr), Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Zbigniew Rausz, Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Andrzeja K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2004 r. sygn. akt II SAB 431/03 w sprawie ze skargi Andrzeja K. na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w przedmioci nie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej zwolnienia z zawodowej służby wojskowej postanawia 1. uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania 2. zasądzić od Ministra Obrony Narodowej na rzecz Andrzeja K. kwotę 120 /sto dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Postanowieniem z dnia 6 maja 2004 r., II SAB 431/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Andrzeja K. na bezczynność Ministra Obrony Narodowej w przedmiocie nierozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, iż w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzej K. zarzucił Ministrowi Obrony Narodowej bezczynność w rozpoznaniu jego wniosku z dnia 13 stycznia 2003 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W motywach skargi podał, iż w dniu 30 grudnia 2002 r. doręczono mu wyciąg z decyzji Ministra Obrony Narodowej (...) z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej. Mimo iż w ustawowym terminie złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie został on rozpoznany.
Minister Obrony Narodowej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie.
Wskazał, iż decyzja (...) /pkt 30/ z dnia 20 grudnia 2002 r. zwalniająca skarżącego z zawodowej służby wojskowej nie jest decyzją w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Została podjęta na użytek wewnętrzny, dla celów ewidencyjnych, porządkowych i nie podlega kontroli sądowej. Powyższe stanowisko zostało wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku składu siedmiu sędziów z dnia 18 lutego 2002 r., OSA 9/01.
Nadto wyjaśnił, iż Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej działając z upoważnienia Ministra Obrony Narodowej, pismem z dnia 28 kwietnia 2003 r. (...) poinformował skarżącego o tym fakcie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyjmując niedopuszczalność skargi stwierdził, że zgodnie z art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/ sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stąd, właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, gdyż na obszarze tego sądu znajduje się siedziba Ministra Obrony Narodowej - art. 13 par. 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wskazano, że zgodnie z art. 3 par. 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 par. 1 pkt 1-4 tej ustawy. Oznacza to, zdaniem Sądu, iż zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności.
W wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2002 r., OSA 9/01, stwierdzono, że tylko decyzja o wypowiedzeniu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej jest rozkazem-decyzją administracyjną wywołującą skutki w sferze zewnętrznej, natomiast drugi rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej jest podejmowany na użytek wewnętrzny, dla celów ewidencyjnych, porządkowych i w związku z tym nie podlega kontroli sądowej. Sąd orzekając w tej sprawie pogląd ten w pełni podzielił. Uznano, iż w sprawie jest bezsporne, że skarga dotyczy bezczynności Ministra Obrony Narodowej w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tegoż ministra z dnia 20 grudnia 2002 r. (...), która dotyczyła zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej.