Skarga kasacyjna na postanowienie SKO w W. w przedmiocie ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości warszawskiej
Tezy

Gmina, której organ wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie. Z tego powodu jej skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na zasadzie art. 58 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Sentencja

Sygn. akt OSK 1382/04 Dnia 14 kwietnia 2005 r. P O S T A N O W I E N I E Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA/Wa 803/04 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 marca 2004 r. (...) w przedmiocie ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości warszawskiej postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

OSK 1382/04

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2004 r., I SA/Wa 803/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Prezydenta Miasta W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 marca 2004 r., (...), w przedmiocie ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości położonej przy ul. H. 13 w W. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżące Miasto W., reprezentowane przez Prezydenta, nie jest stroną w przedmiotowej sprawie, mimo iż decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. dotyczy nieruchomości będącej jego własnością, ponieważ obowiązujące prawo powierza jego organowi, tj. Prezydentowi Miasta W. kompetencję do rozstrzygania w I instancji w drodze decyzji o prawach i obowiązkach podmiotu pozostającego poza systemem organów administracji publicznej. Tym samym Sąd podzielił ocenę prawną wyrażoną w wyroku NSA z 1 października 2001 r., II SA/Ka 800/99 /nie publ./ i w uchwale siedmiu sędziów NSA z 19 maja 2003 r., OPS 1/03 /ONSA 2003 Nr 4 poz. 115/.

Od tego postanowienia Miasto W. złożyło skargę kasacyjną, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono:

1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. oczywiste naruszenie art. 50 par. 1 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,

2. naruszenie art. 58 par. 1 tej ustawy poprzez uznanie, iż w niniejszej sprawie zachodzi niewłaściwość sądów administracyjnych, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Wskazując na powyższe uchybienia Miasto wniosło o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu swej skargi Miasto W. podniosło, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę Prezydenta Miast W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 marca 2004 r. uchylające zaskarżone postanowienie Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 20 stycznia 2004 r (...) w kwestii zawieszenia z urzędu postępowania w sprawie rozpatrzenia wniosku o ustanowienie prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. H. 13 do czasu uchwalenia przez Radę Miasta W. planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego ww. nieruchomość i umarzające postępowanie organu I instancji w sprawie zawieszenia. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Sąd wskazał, że Gmina nie jest legitymowana do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. Zdaniem skarżącego stanowisko Sądu odmawiające Miastu przymiotu podmiotu uprawnionego do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego jest błędne, albowiem obowiązujące obecnie przepisy prawa nie ograniczają kręgu podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tylko do stron postępowania, lecz poszerzają ten krąg o podmioty mające interes prawny we wniesieniu takiej skargi. Z art. 50 par. 1 ww. ustawy wynika, że uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Konstrukcje tego przepisu nie pozostawia przy tym wątpliwości, iż uprawniony do wniesienia skargi może być także podmiot nie będący przedtem stroną postępowania Z wykładni gramatycznej powołanego przepisu wynika bowiem, iż przesłanka uprzedniego brania udziału w postępowaniu administracyjnym odnosi się jedynie do organizacji społecznej, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, ponieważ ustawodawca użył sformułowania "była". Nie budzi zatem, zdaniem skarżącego, wątpliwości, iż w przypadku podmiotów, które mają "własny" interes prawny ustawodawca nie uzależnił możliwości wniesienia skargi od uprzedniego brania udziału w postępowaniu administracyjnym. Skarżące Miasto podniosło, iż w postępowaniu sądowoadministracyjnym występuje jako podmiot cywilnoprawny - właściciel nieruchomości. Dlatego na etapie postępowania sądowego Prezydent Miasta W. działa zatem jako organ osoby prawnej, a nie jako organ administracji publicznej.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze