Sygn. akt OSK 1383/04 Dnia 14 kwietnia 2005 r. P O S T A N O W I E N I E Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Andrzeja H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA 2838-2839/02 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Krzysztofa H. i Andrzeja H. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 3 października 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie wywłaszczenia postanawia 1. uchylić zaskarżone postanowienie w zakresie dotyczącym Andrzeja H. i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. w pozostałym zakresie zażalenie oddalić.
OSK 1383/04
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 czerwca 2004 r. odrzucił skargę Krzysztofa H. i Andrzeja H. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie wywłaszczenia. W uzasadnieniu Sąd podniósł, iż skarga ta /zgodnie z datą stempla pocztowego/ wniesiona została w dniu 14 listopada 2002 r. Z akt wynika, iż skarżący osobiście potwierdzili odbiór decyzji ostatecznej Prezesa w dniu 14 października 2002 r. Termin do wniesienia skargi na tą decyzję upływał, zgodnie z art. 111 Kodeksu cywilnego, wynosił 30 dni i upływał w dniu 13 listopada 2002 r. Dlatego też skarga, jako spóźniona, podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzej H., reprezentowany przez radcę prawnego Leona F., domagając się uchylenia tego postanowienia w całości. W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż decyzja ostateczna Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast doręczona została pod jego nieobecność, a jej odbioru dokonał jego syn, Rafał H., będący osobą niepełnoletnią. Dlatego, zdaniem skarżącego, doręczenie takie nie mogło być uznane za skuteczne w świetle art. 72 wskazanej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 72 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu - a więc pełnoletniemu - domownikowi. Jak wynika z akt sprawy potwierdzenie odbioru decyzji ostatecznej Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia z dnia 3 października 2002 r. (...), doręczonej Andrzejowi H., podpisał Rafał H., który, zgodnie ze zgromadzonymi dokumentami, w momencie doręczania tej decyzji był osobą niepełnoletnią. Doręczający nie miał więc prawa pozostawić przesyłki tej osobie. Należało więc uznać, iż doręczenie tej decyzji skarżącemu było obciążone wadami.
Jednocześnie uznać należy, iż doręczenie odpisu decyzji Krzysztofowi H. nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami w dniu 14 października 2002 r. Słusznie więc Sąd I instancji uznał, iż złożenie przez niego skargi w dniu 14 listopada 2002 r. nastąpiło z uchybieniem ustawowego, trzydziestodniowego terminu.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 i 185 par. 1 w zw. z art. 197 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.