Za niewystarczające należy uznać ogólnikowe zarzuty pogwałcenia przepisów prawa materialnego lub ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, jak i odsyłanie do pism procesowych zawartych w aktach sprawy. Autor skargi ma wskazać jaki konkretny przepis prawa materialnego został naruszony przez orzekający sąd i na czym - jego zdaniem - polegała błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie tego przepisu przez sąd.
Zarzuty nie poparte należytym uzasadnieniem to nieusuwalny brak skargi kasacyjnej, który czyni ją niedopuszczalną.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.), Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Jan Paweł Tarno, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej ZTE "R." Spółki z o.o. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 czerwca 2004 r. r. sygn. akt 3/II SA/Lu 1378/03 w sprawie ze skargi ZTE "R." Spółki z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 30 września 2003 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i poboru podwyższonej opłaty drogowej postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2004 r., 3/II SA/Lu 1378/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę ZTE "R." Spółki z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z 30 września 2003 r., (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i poboru podwyższonej opłaty drogowej. W uzasadnieniu podniesiono, że organy administracyjne orzekające w sprawie nie miały podstaw prawnych do zarządzenia zwrotu pobranej od skarżącego podwyższonej opłaty drogowej, a decyzje przez nie wydane są zgodne z obowiązującym prawem.
Powyższy wyrok w całości zaskarżyła w drodze skargi kasacyjnej ZTE "R." Spółka z o.o. w R., zarzucając Sądowi błędną wykładnię, a także niewłaściwe zastosowanie w sprawie zapisów części II wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 grudnia 2002 r., P 6/02 - art. 174 ust. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Mając powyższe na względzie wniosła o zmianę w całości zaskarżonego wyroku WSA poprzez uwzględnienie w całości roszczenia skarżącej Spółki, względnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi i o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania uwzględniających również koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Celnej w B. wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie oraz o zasądzenie od skarżącego na rzecz organu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 176 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa wymagania materialne /konstrukcyjne/ skargi kasacyjnej, którymi są: a/ oznaczenie zaskarżonego orzeczenia; b/ wskazanie czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; c/ przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie; d/ wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. W orzecznictwie dotyczącym postępowania cywilnego panuje niekwestionowany pogląd, że braki w tym zakresie nie podlegają sanacji, co w konsekwencji czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną - por. np. postanowienie SN z 12.12.2000 r., V CKN 1780/00 - OSN 2001 nr 3 poz. 52. Pogląd ten został zaakceptowany w literaturze z zakresu postępowania sądowoadministracyjnego - B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2003, s. 467; B. Gruszczyński, Środki odwoławcze, [w:] Zagadnienia, s. 83; A. Skoczylas, Glosa do postanowienie NSA z 16.03.2004 r., FSK 209/04 - OSP 2004 z. 6 poz. 73, a także w orzecznictwie NSA - por. np. cyt. wyżej postanowienie z 16.03.2004 r., FSK 209/04. W skardze kasacyjnej należy zatem przytoczyć podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem. Trzeba więc m.in. wskazać konkretny przepis prawa materialnego lub procesowego, który został naruszony. Nie wystarczy przy tym przytoczenie przepisu ustawy stanowiącego podstawę kasacji. Konieczne jest także sprecyzowanie, do jakiego naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego doszło i na czym ono polegało - por. T. Wiśniewski, Apelacja i kasacja. Nowe środki odwoławcze w postępowaniu cywilnym, Warszawa 1996, s. 139. Za niewystarczające należy uznać ogólnikowe zarzuty pogwałcenia przepisów prawa materialnego lub p.p.s.a., jak i odsyłanie do pism procesowych zawartych w aktach sprawy. Pogląd ten znalazł potwierdzenie w orzecznictwie NSA. W postanowienie z 15.03.2004 r., FSK 258/04 /Przegląd Podatkowy 2004 nr 7 str. 53/ podkreślono, że autor skargi ma obowiązek przytoczyć podstawy kasacyjne i uzasadnić je. Nie stanowi przytoczenia podstawy powtórzenie treści art. 174 p.p.s.a. Autor skargi ma wskazać jaki konkretny przepis prawa materialnego został naruszony przez orzekający sąd i na czym - jego zdaniem - polegała błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie tego przepisu przez sąd. Podobnie rzecz się ma, gdy chodzi o naruszenie prawa procesowego. Zarzut ma odnosić się do postępowania sądowego zakończonego skarżonym wyrokiem, a jego uzasadnienie wykazywać ma istotny wpływ uchybienia procesowego na wynik sprawy.