Skarga kasacyjna na bezczynność Prezydenta Miasta G. w przedmiocie dodatku mieszkaniowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Jana O. od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Gdańsku z dnia 7 stycznia 2003 r., sygn. akt II SAB/Gd 124/02 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Jana O. na bezczynność Prezydenta Miasta G. w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny OZ w Gdańsku odrzucił skargę kasacyjną Jana O. na bezczynność Prezydenta Miasta G. w przedmiocie dodatku mieszkaniowego z powodu niewyczerpania przez skarżącego środków odwoławczych jakie służyły mu w postępowaniu administracyjnym. Postanowienie powyższe zostało wysłane do skarżącego w dniu 22 stycznia 2003 r. Przesyłka wróciła z adnotacją: "nie podjęto w terminie" i zgodnie z zarządzeniem dołączona została do akt sprawy ze skutkiem doręczenia /na podstawie art. 136 par. 2 Kpc/. Pismem z dnia 11 sierpnia 2004 r. Sąd ponownie przesłał odpis postanowienia z dnia 7 stycznia 2003 r. w odpowiedzi na pismo skarżącego z dnia 20 lipca 2004 r.

W dniu 23 września 2004 r. Jan O. złożył w sekretariacie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku pismo z dnia 31 sierpnia 2004 r., w którym podniósł, iż Sąd błędnie uznał w postanowieniu z dnia 7 stycznia 2003 r., iż nie wyczerpał on środków odwoławczych w sprawie oraz poprosił o wznowienie procesu. Jednocześnie skarżący wskazał, iż nie jest w stanie określić z jakich powodów postanowienie z dnia 7 stycznia 2003 r. nie zostało przez niego odebrane we właściwym czasie.

Skarżący wezwany pismami Sądu z dnia 4 października 2004 r. oraz 14 października 2004 r. do jednoznacznego określenia żądania - pismem z dnia 26 października 2004 r. wyjaśnił, iż pismo z dnia 31 sierpnia 2004 r. należy traktować jako skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - w sprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. w których nie upłynął termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, strona może, w terminie do dnia 31 marca 2004 r. wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Termin określony w ww. przepisie jest terminem prekluzyjnym, nieprzywracalnym.

Postanowienie z dnia 7 stycznia 2003 r. nie podjęte w terminie przez Jana O. zostało pozostawione w aktach sprawy w dniu 4 lutego 2003 r. ze skutkiem doręczenia. Ponowne wysłanie tegoż postanowienia pismem z dnia 11 sierpnia 2004 r. miało charakter jedynie informacyjny. Tymczasem pismo skarżącego z dnia 31 sierpnia 2004 r. /które zgodnie z wolą skarżącego Sąd potraktował jako skargę kasacyjną/ złożone zostało w sekretariacie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w dniu 23 września 2004 r. - a więc po terminie określonym w przepisie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tym samym skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako wniesiona po przepisanym terminie.

Niezależnie od powyższego, czyli złożenia skargi kasacyjnej po terminie, i tak podlegałaby ona odrzuceniu gdyż została sporządzona przez skarżącego osobiście, gdy tymczasem przepis art. 175 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wymaga aby skarga została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego /tzw. przymus adwokacki/. Jednocześnie zaś z akt sprawy nie wynika aby Jan O. był uprawniony do samodzielnego sporządzenia skargi kasacyjnej tj. był sędzią, prokuratorem, notariuszem albo profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych - art. 175 par. 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 180 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ postanowił skargę kasacyjną Jana O. odrzucić.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta