Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.), Sędziowie NSA Małgorzata Jaśkowska, Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Dorota Korybut - Orłowska, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Ł. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2004r., sygn. akt VI SA/Wa 360/04 w sprawie ze skargi A. Ł. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 27 stycznia 2004 r., Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń myśliwską p o s t a n a w i a oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 maja 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. Ł. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 27 stycznia 2004r. w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia pozwolenia na palną broń myśliwską. W uzasadnieniu postanowienia Sąd przyjął, że skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 28 kwietnia 2004r., natomiast wpis został uiszczony przelewem bankowym na rachunek Sądu w dniu 6 maja 2004r., a więc po upływie terminu. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd wskazał przepis art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U.Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
W skardze kasacyjnej skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 393¹ pkt 2 k.p.c, ponieważ uiścił wpis w terminie, w dniu 4 maja 2004r. przelewem bankowym, co wynika z potwierdzenia nadania przelewu z datą 4 maja 2004r. Rozstrzygające znaczenie ma to, że skarżący dokonał przelewu w dniu 4 maja 2004r., a więc w terminie do uiszczenia wpisu, a nie to kiedy pieniądze wpłynęły na rachunek bankowy Sądu. Przytaczając tak określone podstawy kasacyjne skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw. Twierdząc, że opłata od skargi została wniesiona w terminie skarżący powołuje się na dowód wpłaty, którego kserokopię dołączył do pisma z dnia 4 czerwca 2004r. (k.19). Z dowodu tego wynika, że w dniu 4 maja 2004r. wpłacił kwotę 200 zł w punkcie IV Incaso w Koszalinie jako opłatę w sprawie prowadzonej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt VI SA/Wa 360/04. Okazuje się jednak, że kwota 200 zł została wpłacona na rachunek bankowy Sądu przez Incaso W. S. w Koszalinie, z jego rachunku bankowego w dniu 6 maja 2004r. jako opłata w sprawie skarżącego, co jednoznacznie wynika z dokumentu bankowego (k.1).
Tak więc Incaso W. S. wystąpił jako pośrednik, który przyjął od skarżącego w dniu 4 maja 2004r. pieniądze w kwocie 200 zł celem wpłacenia ich na rachunek bankowy sądu, jednakże dokonał polecenia przelewu tej kwoty na rachunek bankowy sądu ze swojego rachunku bankowego dopiero w dniu 6 maja 2004r. W takim przypadku nie można przyjąć, że skarżący uiścił opłatę w dniu 4 maja 2004r. z zachowaniem terminu do jej uiszczenia. Wyręczanie się pośrednikiem następuje na ryzyko i odpowiedzialność strony zobowiązanej do dokonania czynności w postępowaniu sądowym.
Opłata od skargi uiszczona w taki sposób jest opłatą uiszczoną po terminie, co pociąga za sobą skutek w postaci odrzucenia skargi na podstawie art. 220 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, chyba że we wniosku o przywrócenie terminu skarżący wykaże, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Jakkolwiek wadliwe było wskazanie jako podstawy odrzucenia skargi przepisu art. 58 § 1 pkt 3, zamiast art. 220 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to jednak mimo tego błędu w uzasadnieniu, zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Należy wreszcie podnieść, że całkowicie niezrozumiały jest zarzut naruszenia przez sąd przepisu art. 393¹ pkt 2 kodeksu postępowania cywilnego, który to przepis określa podstawy skargi kasacyjnej w postępowaniu cywilnym i w ogóle nie ma zastosowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny na postawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sadami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.