Skarga kasacyjna od wyroku NSA w sprawie ze skargi Stanisława K. i Krystyny K. i Konrada L. na niewykonanie przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wyroku NSA I SA 234/00
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska po rozpoznaniu w dniu 6 października 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stanisława K. i Krystyny K. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 sierpnia 2003 r. sygn. akt I S A 3042/02 w sprawie ze skargi Stanisława K. i Krystyny K. i Konrada L. na niewykonanie przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2001 r. I SA 234/00 postanawia odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna została poddana szczególnym rygorom, wymienionym w art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ tylko jej właściwym i tym samym nie mogącym podlegać uzupełnieniu, tak jak w przypadku innych pism procesowych. Wynika to wyraźnie z treści tego przepisu, który nakazuje, aby skarga kasacyjna czyniła zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym - ew. braki w tym zakresie nadają się do uzupełnienia - oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia z wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany i brak któregoś z tych elementów, jako tylko właściwych dla skargi kasacyjnej, nie może podlegać uzupełnieniu. Brak któregokolwiek z tych wymogów powoduje, iż skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.

W niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie zawiera podstaw kasacyjnych ani ich uzasadnienia, co czyni ją nieodpowiadającą przepisanym wymogom i już to skutkuje jej odrzuceniem.

Skarga ta zawiera jeszcze jedną wadę. Jest nieopłacona, choć wpis jest stały, a została wniesiona przez radcę prawnego. Art. 221 ww. ustawy w takiej sytuacji przewiduje skutek w postaci odrzucenia skargi bez wzywania do uiszczenia opłaty.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 180 w zw. z art. 178 cyt. ustawy.

Strona 1/1