Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Piotra R. od postanowienia Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2004 r. sygn. akt I S.A. 2080/03 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Piotra R. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 21 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania licencji zawodowej p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.
OSK 669/04
U Z A S A D N I E N I E
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, powołując się na art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, odrzucił skargę Piotra R., postanowieniem, z dnia 15.01.2003 r., z tego względu, że została ona wniesiona po terminie określonym w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, obowiązującym w dacie jej złożenia. Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja została skarżącemu doręczona dnia 11.08.2003 r., natomiast skargę złożono w Urzędzie Pocztowym dnia 11.09.2003 r.
W skardze kasacyjnej adwokat Andrzej R., pełnomocnik Piotra R., zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu naruszenie prawa procesowego, tj. art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez zaniechanie sprawdzenia skuteczności doręczenia decyzji, a przez to niemożności przyjęcia, że rozpoczął się bieg terminu do wniesienia skargi i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu podkreślił, że zaskarżona decyzja została odebrana nie przez stronę, ale przez Irenę R., a w myśl przepisów regulujących procedurę doręczeń pisma doręcza się osobom fizycznym w ich miejscu pracy lub mieszkaniu, przy czym skuteczność doręczenia warunkują: nieobecność adresata, przekazanie pisma dorosłemu domownikowi, sąsiadowi bądź dozorcy, które podjęły się oddać pismo adresatowi. Decyzja zaś została doręczona w siedzibie placówki pocztowej, która nie miała żadnych podstaw do wydania przesyłki Irenie R., podpisanej na potwierdzeniu doręczenia i w takiej sytuacji nie można przyjąć skuteczności doręczenia, a w konsekwencji należy uznać, iż nie rozpoczął się bieg terminu do zaskarżenia decyzji - konkludował. Do skargi kasacyjnej informacyjnie zostało doręczone oświadczenie Ireny R. w sprawie odebrania korespondencji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna posiada usprawiedliwione podstawy.
Termin złożenia skargi na decyzję do sądu administracyjnego, czy to pod rządami uprzednio obowiązującej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /ustawa o NSA/, czy obecnie obowiązującej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, cytowanych wyżej, rozpoczyna bieg od dnia doręczenia stronie decyzji. Słuszność należy zatem przyznać wnoszącemu skargę kasacyjną, że niezbędne jest ustalenie tej daty, co oznacza, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powinien dokonać oceny, czy zaskarżona decyzja została stronie wnoszącej skargę doręczona prawidłowo i w jakiej dacie doręczenie to miało miejsce.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 21.07.2003 r. (...), którą zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Piotr R. nie została doręczona jemu, ale innej osobie, co zostało podniesione w skardze kasacyjnej. Jakkolwiek potwierdzenie odbioru decyzji podpisała nie ta osoba, o której mowa w skardze kasacyjnej, /podano, że była to Irena R./, ale Krzysztof R. - syn, to bez wnikania w przyczynę tej rozbieżności stwierdzić należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wyjaśnił czy doręczenie to było zgodne z obowiązującymi przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 42-44/, ale je za takie uznał, skoro za początkowy dzień biegu terminu do wniesienia skargi na decyzję przyjął ten jaki widniał na potwierdzeniu odbioru decyzji.
Nie wyjaśnienie tej okoliczności miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż mimo, że data doręczenia decyzji nie była pewna, wobec braku ustaleń co do prawidłowości doręczenia decyzji, Sąd licząc bieg terminu od tej niepewnej daty uznał, że został on uchybiony.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu.