Zauważyć trzeba, iż w uzasadnieniach decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 24 stycznia 2002 r. i 22 marca 2002 r. niewłaściwie wskazano przedmiot poszczególnych orzeczeń odwoławczych, co jednak nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.
Zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, która obowiązywała do dnia 31 grudnia 2003 r., ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu wiąże w sprawie ten Sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Od dnia 1 stycznia 2004 r. obowiązuje art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./, który stanowi:
ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r., wiąże w sprawie wojewódzki sąd administracyjny oraz organ, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia.
Wobec treści wskazanych wyżej przepisów ustawowych organy administracji publicznej i Sąd w sprawie niniejszej związane są ocenami prawnymi wyrażonymi przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 stycznia 2001 r. I SA 2477/00. Za całkowicie dowolne uznać należy zarzuty pełnomocnika skarżącego, kwestionujące związanie na mocy art. 30 ustawy o NSA Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast opinią prawną wyrażoną w powołanym wyroku. Pełnomocnik skarżącego w przyjęciu tego związania upatruje naruszenie art. 78 i art. 176 Konstytucji RP, gdyż wyrok został wydany przez "Sąd jednoinstancyjny". Pomija natomiast art. 236 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ustawy wprowadzające w życie art. 176 ust. 1 w zakresie dotyczącym postępowania przed sądami administracyjnymi zostaną uchwalone przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji. Do czasu wejścia w życie tych ustaw obowiązują przepisy dotyczące rewizji nadzwyczajnej od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego. Na marginesie zauważyć trzeba, iż w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu z dnia 19 stycznia 2001 r. I SA 2477/00 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego odmówił wniesienia rewizji nadzwyczajnej.
Wobec tego, że dalsze zarzuty skargi są konsekwencją założenia braku związania organu nadzorczego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 stycznia 2001 r. niecelowe stało się ich rozważanie.
Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w ramach związania wyrokiem Sądu wiąże więc m.in. wyrażona w wyroku z dnia 19 stycznia 2001 r. ocena prawna, że badane w trybie nadzorczym orzeczenia nie naruszają art. 8 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /t.j. Dz.U. 1952 nr 4 poz. 31/ - mimo że w wezwaniach nie podano konkretnej ceny. Zdaniem Sądu, wyrażonym w tym wyroku, przekształcenie prawnej formy prowadzenia przedsiębiorstwa, jakim były Zakłady Farmaceutyczne "P.", spowodowało nieodwracalność skutków prawnych /art. 156 par. 2 Kpa/ orzeczeń wywłaszczeniowych. Sąd stwierdził także, że uchybieniem organu było niewskazanie w zaskarżonej decyzji, w jakim zakresie orzeczenia odwoławcze rażąco naruszyły art. 30 ust. 1 dekretu z 1949 r. W postępowaniu nadzorczym, prowadzonym po omawianym wyroku, kwestia ta powinna zostać rozważona, organ winien w tej sprawie zająć stanowisko i je uzasadnić, czego nie uczyniono.