Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2004 r. sygn. akt SA/Bd 2396/03 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi o wymierzenie grzywny za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 19 lipca 2000r. Nr II SA/Gd 1796/98 w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 7 czerwca 2004 r. sygn. akt SA/Bd 2396/03 odrzucił skargę kasacyjną W. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 stycznia 2004 r., oddalającego skargę W. R. o wymierzenie grzywny Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w [...] za niewykonanie wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z 19 lipca 2000 r. II SA/Gd 1796/98.
Podstawę orzeczenia stanowił przepis art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), a jego zastosowanie Sąd uzasadnił tym, iż skarga kasacyjna nie zawiera niezbędnych elementów konstrukcyjnych wskazanych w art. 174 i 176 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. precyzyjnego wskazania zakresu zaskarżenia orzeczenia sądu pierwszej instancji, ustawowych podstaw kasacyjnych, a także zakresu żądania uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Zdaniem Sądu związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej czyni wniesiony środek odwoławczy niedopuszczalnym i uniemożliwia jego rozpoznanie.
Naczelny Sąd Administracyjny nie może jedynie domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje, gdyż nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków. Skarga kasacyjna, sporządzana przez profesjonalistę, powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych.
Zdaniem Sądu, omawiany środek zaskarżenia nie został oparty na ustawowej podstawie kasacyjnej. W myśl przepisu art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można bowiem oprzeć wyłącznie na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub naruszeniu prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie oraz naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Należy zatem przyjąć, iż nie każde naruszenie przez sąd pierwszej instancji przepisów postępowania sądowoadministracyjnego stanowi wystarczającą podstawę dla zaskarżenia go skargą kasacyjną, lecz jedynie takie, które obiektywnie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna z dnia 26 kwietnia 2004 r. wskazuje jedynie, iż zaskarżonemu wyrokowi "zarzuca naruszenie prawa procesowego, a w szczególności art. 134 oraz art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 233 kpc w związku z art. 106 § 5 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi" jednakże nie odnosi się w jakikolwiek sposób do stopnia ewentualnego wpływu, jaki naruszenie to mogłoby mieć na wynik sprawy.
W przedmiotowym piśmie nie wskazano ponadto jednoznacznie, w jakim zakresie (w całości czy w części) zaskarża się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 stycznia 2004 r. oraz nie oznaczono właściwie zakresu żądania uchylenia wyroku (można się jedynie domyślać jego treści z żądania przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji), czego wymaga bezwzględnie przepis art. 176 powołanej ustawy.