Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Sawuła /spr./ Sędzia NSA Maria Zarębska-Kobak AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant ref. staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. C. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...].09.2003 r. Nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. Stwierdza nieważność przedmiotowej uchwały. 2. Zasądza od Rady Miasta [...] na rzecz skarżącej M. C. kwotę 250 zł /dwieście pięćdziesiąt/ tytułem zwrotu uiszczonego wpisu oraz kosztów zastępstwa procesowego. 3. Określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
SA/Rz 1682/03
Uzasadnienie
M. C. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego -Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie na uchwałę Rady Miasta [...] Nr [...] z dn. [...].09.2003r. w sprawie odrzucenia zarzutów wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] ul. Z. wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Radzie Miasta. Uchwale postawiono zarzut naruszenia przepisów ustawy z dn.7.07.1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 15 z 1999r., poz.139 ze zm.) oraz nieprzestrzegania przepisów art.32 i 64 Konstytucji RP. Skarżąca generalnie kwestionuje projektowane poszerzenie ul. Z. Zaprojektowane poszerzenie tej drogi skutkować będzie zajęciem działki skarżącej o nr ewid. 1728 o szerokości pasa 9m gruntu. M. C. wskazuje, iż linię rozgraniczającą drogę oznaczoną symbolem 18 KZ zaprojektowano przez środek jej budynku mieszkalnego, co spowoduje niemożność dalszego korzystania z tego, wybudowanego jeszcze w 1890r., budynku. Błędnie wskazano, że jej dom zlokalizowany jest w odległości 10m od krawędzi jezdni, albowiem w rzeczywistości jest to 7,5m.
Skarżąca wskazała, że rada nie odniosła się do sugestii dotyczącej niewielkiej zmiany przebiegu drogi, nie wskazując przesłanek, którymi kierowano się przyjmując dane rozwiązanie planistyczne i nie uwzględniono propozycji innego przebiegu drogi, niż tylko obciążenie poszerzeniem ul. Z. mieszkańców jednej jej strony. M. C. oceniła projekt planu jako jednostronny, nadmiernie obciążający właścicieli w ten sposób, że w praktyce uniemożliwia to zamieszkiwanie we własnym budynku mieszkalnym. Akcentowanie zgodności projektu planu ze studium skarżąca oceniła negatywnie, wywodząc iż uprzednio uzyskała w wyniku swej skargi do sądu administracyjnego stwierdzenie nieważności stosownej uchwały Rady Miasta [...] odrzucającej jej zarzut, obecny projekt nie różni się od poprzedniego, nie biorąc pod uwagę innej możliwości usytuowania drogi. Ponowiono w skardze, bez większego rozwinięcia, zarzut naruszenia art.32 i 64 Konstytucji RP. Uzupełniając skargę M. C. w piśmie procesowym z dn.24.11.2003r. podniosła, że na działce zlokalizowana jest "prawie zabytkowa" studnia, z której czerpie wodę i obawia się, że zrealizowanie projektu planu spowoduje uszkodzenie kamiennej studni.
Rada Miasta wniosła o oddalenie skargi podnosząc, że nie zakwestionował jej organ nadzoru, a następnie szczegółowo ustosunkowano się do zarzutów przywołanych w skardze. Zdaniem Rady stan faktyczny zagospodarowania działki został uwzględniony w projekcie planu w ten sposób, że przewidziano możliwość zmiany funkcji budynku mieszkalnego na usługowy lub magazynowy, a także remont budynków znajdujących się między planowaną linią rozgraniczającą drogę 18 Kz, a linią zabudowy przyjętą w projekcie planu. Projekt poszerzenia ul. Z. ma nie kolidować z istniejącym budynkiem, który obecnie usytuowany jest w odległości 7,5 m od krawędzi jezdni, która posiada szerokość 6m, a planowana jest na minimum 7m. Przez budynek przechodzi linia rozgraniczająca pas drogowy. Wskazano dalej, że Prezydent Miasta [...] uzgodnił projekt Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy C., której terytorium graniczy z ul. Z. w ten sposób, że droga ta jest poszerzana również w drugą stronę (tj. na terenach gminy C,). Projekt planu "P, I" - ul. Z, jest fragmentem szerszego układu komunikacyjnego i wedle strony przeciwnej musi uwzględniać pozostałe elementy studium. Rada uważa, że projekt planu zakładający modernizacje istniejącego układu komunikacyjnego koncentruje się na istniejących szlakach komunikacyjnych, gdyż każde nowe rozwiązania komunikacyjne spotyka się z negatywnym przyjęciem wśród mieszkańców. Co do zarzutu naruszenia art.32 i art.64 Konstytucji RP uznano, że co prawda Konstytucja jest "najwyższą Kartą praw i obowiązków obywatelskich, świadectwem niezawisłości i suwerenności Państwa Polskiego, ale w procesie planowania przestrzennego obowiązują przepisy szczególne tj. ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym". Uznano przy tym, że w trakcie sporządzania projektu planu nie naruszono przepisów prawa.