Dnia 4 kwietnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2008 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2000 roku, Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia - postanawia - umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
Postanowieniem z dnia 10 października 2001 roku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie, na podstawie art. 98 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98 poz. 1071) w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1959 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. 1995 r., Nr 74, poz. 368) zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie o sygn. akt SA/Rz 240/00, ze skargi K. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2000 roku, Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Podstawą faktyczną postanowienia była okoliczność, iż wniosek o takiej treści złożył skarżący, organ się temu nie sprzeciwił, a Sąd uznał, iż zawieszenie postępowania nie sprzeciwia się interesowi społecznemu. Do chwili obecnej nie wniesiono o podjęcie zawieszonego postępowania.
Mając na uwadze naprowadzone wyżej okoliczności Sąd stwierdza, iż zachodzą przesłanki obligujące go do umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego.
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r., Nr 153, poz. 1271, dalej jako P.w.p.p.s.a.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Możliwość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w oparciu analogiczne okoliczności, jak te, które stanowiły podstawę wydania postanowienia z 11 grudnia 2001 roku - tj. na zgodny wniosek stron - przewiduje art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm., dalej jako P.p.s.a). Jeżeli w ciągu trzech lat od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania nie zostanie zgłoszony wniosek o jego podjęcie, Sąd zobowiązany jest postępowanie umorzyć - art. 130 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a.
Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz fakt, że od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania minęło już ponad trzy lata i w okresie tym nie wnoszono o jego podjęcie, Sąd na podstawie art. 130 § 1 i art. 131 P.p.s.a.
w związku z art. 97 § 1 P.w.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.