Sprawa ze skargi na decyzję Rady do Spraw Uchodźców w przedmiocie odmowy nadania Edmarowi G. statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej
Tezy

Dyspozycja art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, przewidująca dopuszczalność wniesienia skargi przez organizację społeczną "w zakresie jej statutowej działalności", oznacza, że uprawnienie do wniesienia skargi przez organizację społeczną, jak i zakres /przedmiot/, w którym skarga może być wniesiona, powinny być określone w statucie organizacji społecznej. Wymagania tego nie spełnia Polski Ośrodek Praw Człowieka. Jego statut nie oznacza bowiem samodzielnie w sposób pozytywny zakresu uprawnienia do wszczęcia postępowania sądowego /wniesienia skargi/, ograniczając się jedynie do ogólnikowego wskazania, że tego rodzaju czynności mogą być dokonane "w zakresie przewidzianym w przepisach o organizacjach społecznych" /par. 9 ust. 7 statutu/. Wskazać przy tym należy, że powołany przepis art. 33 ust. 1 ustawy o NSA w części dotyczącej organizacji społecznych, będący odstępstwem od zasady prawa strony postępowania administracyjnego do wniesienia skargi, nie może być wykładany rozszerzające.

Powyższe okoliczności uzasadniają ocenę kwalifikującą wniesioną skargę jako niedopuszczalną.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Polskiego Ośrodka Praw Człowieka w K. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia 18 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania Edmarowi G. statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W myśl art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ organizacja społeczna, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, uprawniona jest do wniesienia skargi w zakresie jej statutowej działalności.

Dyspozycja powyższego przepisu, przewidująca dopuszczalność wniesienia skargi przez organizację społeczną "w zakresie jej statutowej działalności", oznacza, że uprawnienie do wniesienia skargi przez organizację społeczną, jak i zakres /przedmiot/, w którym skarga może być wniesiona, powinny być określone w statucie organizacji społecznej. Wymagania tego nie spełnia skarżący, Polski Ośrodek Praw Człowieka. Jego statut nie oznacza bowiem samodzielnie w sposób pozytywny zakresu uprawnienia do wszczęcia postępowania sądowego /wniesienia skargi/, ograniczając się jedynie do ogólnikowego wskazania, że tego rodzaju czynności mogą być dokonane "w zakresie przewidzianym w przepisach o organizacjach społecznych" /par. 9 ust. 7 statutu/. Wskazać przy tym należy, że powołany przepis art. 33 ust. 1 ustawy o NSA w części dotyczącej organizacji społecznych, będący odstępstwem od zasady prawa strony postępowania administracyjnego do wniesienia skargi, nie może być wykładany rozszerzające.

Powyższe okoliczności uzasadniają ocenę kwalifikującą wniesioną skargę Polskiego Ośrodka Praw Człowieka jako niedopuszczalną.

Z tych względów na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o NSA należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1