Referendarz sądowy Tomasz Zawiślak Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi H. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2009 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu opłaty za depozyt broni palnej gazowej; postanawia: - przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych;
H.. B. wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] listopada 2009r. wystąpił z wnioskiem (uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF z 19 lutego 2010r.) o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący podał, iż we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje wraz z żoną, utrzymuje się z emerytury w wysokości 1184,11 złotych netto, zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 153 złotych i emerytury żony w wysokości 541,47 złotych netto. Skarżący oświadczył, iż posiada mieszkanie o powierzchni 60 m2. Innych nieruchomości, oszczędności pieniężnych i przedmiotów wartościowych nie posiada. Wyjaśnił także, iż ponosi wydatki na lekarstwa w wysokości ok. 300 złotych miesięcznie i zakup opału w wysokości ok. 2000 złotych rocznie.
W związku z tym, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy, zarządzeniem z 24 lutego 2010 r. wezwano go do udzielenia dodatkowych informacji oraz złożenia określonych dokumentów w terminie siedmiu dni pod rygorem rozpoznania wniosku w oparciu o posiadane dokumenty.
W odpowiedzi na powyższe, skarżący złożył pismo procesowe z 11 marca 2010r. (data nadania), w którym wyjaśnił, iż miesięcznie ponosi następujące wydatki: leki - 400 złotych, wyżywienie oraz środki czystości - 950 złotych, wywóz śmieci - 16 złotych, energia elektryczna - 72 złotych, gaz - 25 złotych, woda - 25 złotych, telefon - 30 złotych, opał - 165 złotych. Stwierdził, iż zarówno on jak i jego żona nie posiadają rachunków bankowych, oszczędności pieniężnych, lokat, majątku ruchomego znacznej wartości oraz, że nie wykonują żadnych prac zarobkowych. Dodatkowo wyjaśnił, iż jego żona w lutym 2010 roku przeszła operację [...] i w związku z tym będzie potrzebowała długotrwałej opieki i [...], co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Do pisma skarżący załączył decyzję o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, decyzje o waloryzacji emerytury skarżącego i jego żony, fakturę za leki w wysokości 243,57 złotych i fakturę za opał w wysokości 1958,10 złotych.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z zasadą obowiązującą w postępowaniu przed sądem administracyjnym - wyrażoną w art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. - strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może być przyznane osobie fizycznej, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Powyższe oznacza, że omawiana instytucja, powinna być stosowana w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną.
Zasadność wniosku skarżącego rozpatrzono zatem w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie on zobowiązany ponieść w postępowaniu, z drugiej zaś strony jego możliwości finansowe.
Biorąc pod uwagę znajdujące się w aktach sprawy oświadczenia o stanie majątkowym i porównując je z obciążeniami wynikającymi z obowiązku uiszczenia wpisu sądowego od skargi oraz innych mogących powstać w przyszłości kosztów postępowania należało uznać, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do udzielenia skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Oceniając wniosek skarżącego wzięto pod uwagę sytuację zdrowotną, majątkową, oraz dochody. Dochód uzyskiwany ze świadczeń emerytalnych i zasiłku pielęgnacyjnego, po uwzględnieniu koniecznych wydatków, pozwala wyłącznie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych rodziny. Ponadto wzięto pod uwagę, iż skarżący nie posiada oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.