Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: przewodniczący - sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania skarżonej decyzji w sprawie ze skargi F.K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] maja 2010 r. Nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
W dniu 7 lipca 2010 r. F.K. obywatelka Republiki [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] maja 2010 r. nr [...]. W treści skargi Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując przy tym m.in., iż powrót do [...] może oznaczać dla niej śmierć. Wyjaśniła, iż przyjechała do Polski ponieważ w jej ojczystym kraju panuje reżim stosujący tortury i eliminację obywateli zagrażających obecnej władzy.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 cytowanej ustawy tj. w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma charakter fakultatywny, a zatem wydanie przedmiotowego postanowienia zależy od uznania Sądu.
W ocenie Sądu, w świetle przytoczonych przez Skarżącą okoliczności oraz ewentualnych konsekwencji jej powrotu do kraju pochodzenia, w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji i wydalenia Skarżącej z terytorium RP, zachodziłoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody.
Należy tutaj zauważyć, że następstwem wykonania decyzji o wydaleniu (art. 88 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach /Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694 ze zm./) jest opuszczenie przez Cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli skutek ten nastąpi - wbrew woli strony - przed rozpoznaniem przez sąd sprawy legalności skierowanej w stosunku do niej decyzji, Cudzoziemiec, jako strona postępowania sądowego, zostaje pozbawiony jednego z zasadniczych uprawnień procesowych, tj. możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub Naczelnym Sądem Administracyjnym. Udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji administracyjnej do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji o wydaleniu (nakazanie opuszczenia terytorium RP) Cudzoziemca, stanowi o zachowaniu standardów rzetelnej procedury i urzeczywistnieniu prawa strony do sądu (patrz. Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 października 2010 r. Sygn. akt II OSK 1908/10 www.orzeczenia.nsa.gov.pl)
Niewątpliwie, w ocenie Sądu, wykonanie przedmiotowej decyzji poprzez spowodowanie opuszczenia przez Skarżącą terytorium RP pozbawi ją osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, a zatem i możliwości przedstawienia oraz wyjaśnienia okoliczności istotnych w jej ocenie dla sprawy, co w efekcie mogłoby spowodować trudne do odwrócenia skutki.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił jak w sentencji.