Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Joanna Zabłocka po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. i K. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej postanawia: - stwierdzić swą niewłaściwość i przekazać sprawę według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu;
A. W. i K. M. złożyły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na opisaną w komparycji decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2013 r. wydaną w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej nałożonej na Skarżące decyzją Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...].
W podstawie prawnej decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2009 r. znalazł się m.in. art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 Nr 125, poz. 874 ze zm.).
Art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r., stanowił, iż kto wykonuje przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, naruszając obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy lub przepisów:
1) o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych,
2) o czasie pracy kierowców,
3) o odpadach,
4) o ochronie zwierząt,
5) o ruchu drogowym oraz w zakresie ochrony środowiska, okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów,
6) o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
7) wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych,
8) wspólnotowych dotyczących przewozów drogowych
- podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 15.000 złotych.
Przepis niniejszy stanowił zatem podstawę do nakładania kary pieniężnej za wykonywanie przewozu drogowego z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego. Jednocześnie wskazać należy, iż w stanie prawnym do 31 grudnia 2011 r. obowiązywał również art. 92a ustawy o transporcie drogowym, który dotyczył odpowiedzialności kierującego pojazdem, a także przedsiębiorcy lub podmiotu realizującego przewóz drogowy, za naruszenia wskazane w art. 92a ust. 1, gdzie orzekanie w sprawie grzywny następowało w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
W dniu 30 maja 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego (Dz. U. Nr 89, poz. 506 z późn. zm). Stosownie do treści § 1 rozporządzenia, rozpoznawanie spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874 z późn. zm. ) przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Przepis o wskazanej treści obowiązywał do dnia 12 czerwca 2012 r.
W dniu 13 czerwca 2012 r. weszło w życie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. § 1 otrzymał następujące brzmienie: "Rozpoznawanie spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę.".