Referendarz sądowy Anna Michałowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia (...) sierpnia 2013 r. Nr (...) w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek p o s t a n a w i a: - odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym tj. zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżący wystąpił - na urzędowym formularzu PPF - z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku oraz oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi wraz z matką, posiada działkę rekreacyjną o pow. 850 m ² o wartości 20 000 zł, nie posiada innych nieruchomości, przedmiotów wartościowych ani oszczędności pieniężnych. Skarżący wskazał, iż wnosi o przyznanie prawa pomocy z uwagi na niskie dochody w ostatnich latach, obecnie jest zarejestrowany jako poszukujący pracy, dorabia jako opiekun w Agencji służby społecznej, niestety z uwagi na problemy zdrowotne nie może wziąć więcej podopiecznych, jego dochody w 2013 r. będą podobne jak w latach 2011-2012. Matka skarżącego otrzymuje świadczenie emerytalne w wys. 1600 zł.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Na wstępie zauważyć należy, iż skarżący uiścił na wezwanie Sądu wpis od skargi w wysokości 200 zł.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (T.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej ustawy p.p.s.a. - ponoszenie przez Strony kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy ze środków publicznych jest instytucją wyjątkową i następuje tylko w przypadkach określonych w cytowanej ustawie, po spełnieniu przez stronę określonych przesłanek. Przesłanki te są każdorazowo odnoszone do stanu majątkowego osoby ubiegającej się o przyznanie rzeczonego prawa.
Treść i warunki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym określa art. 245 §3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy p.p.s.a. W myśl art. 245 §3 ustawy p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy p.p.s.a, zostaje przyznane osobie fizycznej, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Określenie "gdy osoba fizyczna wykaże" oznacza, że to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy. Zatem rozstrzygnięcie w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez wnioskodawcę.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stosowana jest w przypadkach osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Do osób tych można zaliczyć bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspokajają tylko podstawowe potrzeby życiowe.
Analiza podanych przez skarżącego okoliczności dokonana w związku z przepisami ustawy uzasadnia stwierdzenie, iż nie zachodzą przesłanki przemawiające za uwzględnieniem jego wniosku, gdyż skarżący nie wykazał braku środków na pokrycie kosztów postępowania.