Wniosek w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu opłaty za przechowywanie broni w depozycie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Dorota Mydłowska po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu opłaty za przechowywanie broni w depozycie postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie strona 1/2

P. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] dotycząca odmowy umorzenia należności z tytułu opłaty za przechowywanie broni w depozycie. W skardze wniosła zaś o wstrzymanie w całości decyzji nakładającej na skarżącą obowiązek uiszczenia należności w kwocie 4.885, 98 zł za przechowywanie broni w depozycie oraz o zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu rozstrzygnięcia skargi z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Regułą obowiązującą w postępowaniu sądowoadministracyjnym, wynikającą z treści art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a."), jest to, że wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednak w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Postanowienie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).

W przypadku rozpatrywania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji konieczne jest rozważenie w pierwszej kolejności, czy w konkretnej sytuacji decyzja administracyjna nadaje się i wymaga wykonania, przy czym przez pojęcie wykonania należy rozumieć spowodowanie takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w decyzji. Zarówno z praktyki sądowniczej, jak i z piśmiennictwa wynika, że instytucja wstrzymania wykonania może dotyczyć tylko takich aktów, które nadają się do wykonania lub tego wymagają (tak L. Klat-Wertlecka, Wykonalność aktu administracyjnego [w:] Koncepcja systemu prawa administracyjnego /pod red. J. Zimmerman/, Warszawa 2007, s. 550; por. również

m. in. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2000 r., sygn. akt V SA 2509/99, Orzecznictwo Sądów Polskich 2000, nr 11, poz. 164, z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 805/04, opubl. w Lex pod nr 837880, z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt II OZ 1108/11, opubl. w Lex pod nr 1070497, patrz także T. Woś, Postępowanie sądowoadministracyjne, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004 r., s. 217).

W tym miejscu należy zauważyć, że przedmiotem skargi jest decyzja odmawiająca umorzenia należności z tytułu opłaty za przechowywanie broni w depozycie. Natomiast w skardze, jak wskazano powyżej, skarżąca wniosła o wstrzymanie w całości decyzji nakładającej na skarżącą obowiązek uiszczenia należności w kwocie 4.885,98 zł za przechowywanie broni w depozycie oraz o zawieszenie postępowania egzekucyjnego.

Strona 1/2