Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. J. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] września 2010 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny; postanawia: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji;
L. J., w skardze z 19 listopada 2010 r., uzupełnionej pismem procesowym z 16 grudnia 2010, na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z [...] września 2010 r. w przedmiocie umorzenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny, wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wnioskodawca wskazał, że wykonanie decyzji spowoduje znaczną skodę i trudne do odwrócenia skutki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, zgodnie z § 3 wymienionego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 cyt. ustawy sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych zawartym w wymienionym przepisie. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Przesłanką niezbędną przyznania ochrony tymczasowej jest także możliwość wykonania aktu, którego dotyczy wniosek. Wstrzymanie wykonania jest bowiem bezprzedmiotowe, gdy decyzja nie podlega w ogóle wykonaniu. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wyd. LexisNexis, Warszawa 2004 r., s. 122). Nie każdy więc akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. T. Woś, Postępowanie sądowo-administracyjne, wyd. PWN, Warszawa 1996, s. 147).
Oceniając w rozpoznawanej sprawie możliwość wystąpienia niekorzystnych dla strony skutków, wobec wydania aktu umarzającego postępowanie w przedmiocie nadania statusu uchodźcy z uwagi na to, że kolejny wniosek o nadanie tego statusu nie wskazywał nowych okoliczności, zbadać zatem należało nie tyle, czy zaskarżonym aktem nałożono na stronę jakiekolwiek obowiązki, które mogłyby być wykonane w sposób dobrowolny lub przymusowy, ale to, czy ewentualne wstrzymanie wykonania aktu umożliwi realizację uprawnień strony. Innymi słowy, czy wobec zakończenia postępowania administracyjnego sytuacja prawna strony zmieniła się w stosunku do sytuacji prawnej strony istniejącej w trakcie postępowania.