Wniosek w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Krystyna Madalińska-Urbaniak po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/2

Spółka z o.o. [...] z siedzibą w [...] zawarła w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że za zasadnością wniosku przemawiają okoliczności wskazane w treści skargi, a w szczególności brak jednolitego stanowiska Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu, różna praktyka organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Stwierdzono, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem Spółki ponosi ona duże straty, nie tylko nie osiągając planowanych zysków (co uniemożliwia jej zatrzymanie przedmiotowych urządzeń przez Urzędy Celne), ale także ponosząc straty finansowe. Uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie postępowania, kiedy dokonanie czynu z art. 107 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy nie zostało udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem, dodatkowo pogorszy sytuację finansową i będzie niewspółmierne do zaistniałych okoliczności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wskazana instytucja ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w razie stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Tym samym rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej co oznacza, że wnioskodawca, dążąc do wstrzymania wykonania aktu, musi złożyć stosowny wniosek i uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych (por. postanowienie NSA z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I OZ 363/14; orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej bazie pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Oceniając wniosek skarżącej, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że w świetle ww. przepisu, wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie mogą uzasadniać podnoszone w skardze zarzuty wskazujące na wydanie decyzji z naruszeniem prawa. Podkreślenia bowiem wymaga, iż na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania aktu Sąd nie ma możliwości dokonania oceny zgodności z prawem decyzji wydanych w toku postępowania administracyjnego, a zatem niedopuszczalne jest wywodzenie konieczności uwzględnienia wniosku z przekonania o wadliwości danego rozstrzygnięcia. Stąd wskazywanie na brak jednolitego stanowiska Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu oraz różną praktykę organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, czy też ocenę waloru dowodowego opinii biegłego nie może stanowić skutecznego argumentu w kwestii wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej w toku postępowania administracyjnego. Nie jest taką okolicznością również ewentualna konieczność zwrotu pobranych kar pieniężnych przez Skarb Państwa w przypadku uchylenia decyzji. Ponadto, mając na uwadze zawarte we wniosku stwierdzenie, w świetle którego zaskarżona decyzja zasługuje na wstrzymanie jej wykonania do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny o losie przepisów będących podstawą wymierzenia kary pieniężnej, wskazać należy, że tego rodzaju argumentacja również nie może wpłynąć na wydanie orzeczenia zgodnego z oczekiwaniami skarżącej. Wątpliwości co do zgodności z Konstytucją przepisów stanowiących podstawę wydania decyzji, nie stanowią w świetle postanowień art. 61 § 3 p.p.s.a. okoliczności uzasadniającej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej