Skarga V. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi V. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

V. G. (zwany dalej Skarżącym) wniósł za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2011 roku nr [...] dotyczącą odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na czas oznaczony. W skardze Skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 zm. zm.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć przy tym należy, iż przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może być jedynie szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

Należy również zauważyć, iż przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.

Ww. zasady nie można jednakże stosować bez pełnej analizy stanu prawnego i faktycznego sprawy. W okolicznościach konkretnej sprawy można bowiem rozważać wstrzymanie wykonania decyzji odmownej w takim znaczeniu, że wstrzymaniu podlegać będą skutki prawne, które decyzja ta wywołuje. Dlatego też, samo to, że dany akt jest rozstrzygnięciem odmawiającym przyznania uprawnienia nie przesądza o konieczności odmowy przyznania stronie postępowania sądowego ochrony tymczasowej. O możliwości przyznania ochrony, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a, nie decyduje zatem rodzaj aktu będącego przedmiotem skargi, ale to, czy w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzonym w graniach sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem administracyjnym, w wyniku wstrzymania wykonania tego aktu, nastąpi ochrona strony, przed skutkami, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.

Dokonując w tej sprawie oceny możliwości wystąpienia niekorzystnych dla strony skutków, wobec wydania aktu odmawiającego udzielenia zezwolenia na zamieszkanie w Polsce na podstawie art. 57 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r., Nr 234, poz. 1694 ze zm.) należało zatem rozważyć także, czy zaskarżonym aktem nałożono na stronę jakiekolwiek obowiązki, które mogłyby być wykonane w sposób dobrowolny lub przymusowy. Stosownie do treści art. 59 cytowanej ustawy, cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, chyba że uzyskał kolejne zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE. Stwierdzić zatem należy, że wydanie ostatecznej decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony może skutkować powstaniem z mocy prawa po stronie cudzoziemca obowiązku opuszczenia terytorium RP, co w określonych warunkach może wiązać się z powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Jednakże uprawdopodobnienie tych okoliczności jest obowiązkiem strony, a Sąd nie jest uprawniony do ich domniemywania. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Brak wskazania przesłanek wymaganych przez przepis art. 61 § 3 ustawy uniemożliwia Sądowi ocenę zasadności złożonego przez stronę skarżącą wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04, niepubl.).

Skarżący swój wniosek uzasadnił tym, iż wykonanie zaskarżonej decyzji stanowi poważne zagrożenie dla jego życia i zdrowia. Skarżący wskazuje, że choroba i ataki padaczkowe uniemożliwiają mu ani teraz ani w przyszłości opuszczenie terytorium Rzeczpospolitej. Jednocześnie Skarżący nie przedstawił żadnej dokumentacji medycznej która wskazuję na poważny stan zdrowia skarżącego.

Instytucja wstrzymania wykonania decyzji ma charakter wyjątkowy.

Zdaniem Sądu argumentacja Skarżącego nie uprawdopodobniła dostatecznie, że wykonanie zaskarżonej decyzji może wywołać trudne do odwrócenia skutki.

Wobec powyższego należy odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ponieważ Skarżąca nie uzasadniła swojego wniosku w sposób wystarczający i z tego też względu na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1