Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA - Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi [...] na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności informacji w przedmiocie rozpatrzenia protestu postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W dniu 2 kwietnia 2014 r. skarżąca spółka złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku oświadczyła, iż jej kapitał zakładowy wynosi 50.000,00 zł, natomiast wartość środków trwałych według bilansu za ostatni rok 7000,00 zł. Wskazała również, że wysokość straty za ostatni rok obrotowy wynosi 1895,53 zł.
Ponadto skarżąca wyjaśniła, że 46.000,00 zł kapitału zakładowego zostało wniesionych aportem w postaci mebli biurowych. Suma bilansowa na dzień 31 grudnia 2013 r. wynosi 35.721,99 zł, a w skład majątku wchodzą przede wszystkim meble biurowe oraz wyposażenie. Na fundusz specjalny w kwocie 20.000,00 zł, który powstał w roku 2007 w związku z koniecznością zachowania wymaganych przez kodeks spółek handlowych proporcji pomiędzy wynikiem Spółki a jej kapitałami, składają się tylko i wyłącznie elementy wyposażenia wniesione aportem. Spółka nie dysponuje aktywami pozwalającymi na poniesienie opłaty. Wskazano również, iż w chwili obecnej nie ma przeszkód "kapitałowych" do kontynuowania działalności gospodarczej, ale brak jest nadwyżek pozwalających na próbę poprawienia bieżącej płynności finansowej w drodze różnych form spieniężenia aktywów, którymi dysponuje spółka. Bieżąca sytuacja spółki nie jest negatywna z uwagi na brak zaległości wobec ZUS i Urzędu Skarbowego a strata wynika tylko z amortyzacji środków trwałych. Spółka nie zatrudnia pracowników, nie zaciągnęła i nie poręczyła kredytów. Aktualnie spółka nie prowadzi konta bankowego, a stan kasy wynosi 0 zł. Spółka ponosi tylko koszty opłat za usługi telekomunikacyjne 35 zł/m-c.
Postanowieniem z dnia 14 października 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W uzasadnieniu wskazał, że skarżąca nie znajduje się w stanie likwidacji, nadal prowadzi działalność gospodarczą i będzie w stanie uiścić wpis sądowy od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł.
Od powyższego postanowienia skarżąca w ustawowym terminie złożyła sprzeciw powołując analogiczną argumentację jak w uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie przeciwko któremu został wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd. Tym samym już samo wniesienie sprzeciwu, a nie jego zakres określony przez stronę, powoduje utratę mocy wiążącej postanowienia wydanego przez referendarza sądowego - w całości. W konsekwencji prowadzi to do ponownego rozpatrzenia wszystkich żądań zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy przez Sąd (por. postanowienie NSA z dnia 23 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 375/04).
Na gruncie obowiązujących przepisów dotyczących postępowań sądowych, obowiązuje zasada, zgodnie z którą koszty sądowe, jak również koszty wynagrodzenia fachowego pełnomocnika pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy.