Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Borowiecki po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej p o s t a n a w i a: - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji -
Pismem z dnia 1 marca 2013 r. G. M. (dalej także: "skarżący" lub "strona skarżąca"), reprezentowany przez adwokata - działając za pośrednictwem organu - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 3.000 złotych za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej.
W petitum skargi strona skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący wskazał, że sporna decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego stanowi jedną z 23 wydanych decyzji administracyjnych, którymi organ ten nałożył na stronę skarżącą kary pieniężne w wysokości po 3.000 złotych każda. Skarżący wskazał, że jest zobowiązany do zapłaty łącznie 69.000 złotych z tytułu kar administracyjnych nałożonych przez organ Inspekcji Transportu Drogowego. Skarżący stwierdził, że w obliczu trudnej sytuacji majątkowej, zachodzą okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania spornej decyzji. We wniosku strona skarżąca wskazała, że utrzymuje się z wykonywania zawodu kierowcy, świadcząc pracę na rzecz przedsiębiorcy. Zdaniem skarżącego, wyegzekwowanie z jego wynagrodzenia tak dużej kwoty jest obiektywnie niemożliwe, a w przypadku próby ściągnięcia żądanej kwoty - spowoduje jego faktyczne bankructwo.
Postanowieniem Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2013 r. skarżący został zwolniony od kosztów sądowych (k. 56-58 akt sądowych). Postanowienie stało się prawomocne.
Jak wynika z akt sprawy, w tym dokumentów zgromadzonych w związku z rozpoznawaniem wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy (mogących stanowić uzupełnienie uzasadnienia o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji), skarżący prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, jego miesięczny dochód brutto wynosi 1.025 złotych, w tym 425 złotych z tytułu zawartej umowy o pracę na ½ etatu oraz 600 złotych tytułem prac dorywczych (vide: formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy). W piśmie z dnia 17 czerwca 2013 r. skarżący wskazał, że uiszcza alimenty na córkę w kwocie 300 złotych miesięcznie oraz partycypuje w opłatach za mieszkanie należące do jego rodziców, w którym zamieszkuje skarżący (300 złotych miesięcznie).
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Transportu Drogowego, ustosunkowując się do wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - stwierdził, że - w jego ocenie - brak jest podstaw do zastosowania przedmiotowego środka ochrony tymczasowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy - zdaniem Sądu - wskazać, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ma na celu ochronę strony przed negatywnymi skutkami, które może wywołać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności.
Niewątpliwie trzeba wyraźnie zaznaczyć, że przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w przepisie art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a."), zgodnie z którą wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.