Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 20 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy adwokatów postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Skarżący pismem z dnia [...] sierpnia 2009 r. wniósł o wstrzymanie przez sąd wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2008 r., nr [...]. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że w wypadku wykonania przedmiotowej decyzji zajdzie niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu i wymiarowi sprawiedliwości znacznej szkody polegającej na konieczności wznawiania postępowań cywilnych i karnych w sprawach, w których skarżący występował jako pełnomocnik lub obrońca. Ponadto wskazywał jako znaczną szkodę wszczęcie przeciwko niemu postępowania z art. 61 kodeksu wykroczeń oraz zwrot przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] nadpłaconych składek korporacyjnych, ubezpieczeniowych i opłaty za czasopismo "[...]".
Minister Sprawiedliwości wniósł o nieuwaględnienie przedmiotowego wniosku. W piśmie z dnia [...] września 2009 r., organ uznał, iż wnioskujący nie uprawdopodobnił okoliczności które przemawiałyby za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji administracyjnej.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zgodnie z wypracowanym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., II OSK 838/08) wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest jednym ze środków procesowych dla obrony interesów własnych skarżącego składającego taki wniosek (art. 50 p.p.s.a.). Skarżący nietrafnie wywodzi, że wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji ma na celu ochronę jego interesu, jako że skutki skarżonej decyzji w postaci ewentualnego wznowienia zakończonych postępowań cywilnych i karnych dotyczą podmiotów reprezentowanych przez wnioskodawcę, nie zaś jego samego. Należy ponadto zauważyć, że wbrew twierdzeniom skarżącego, wznowienie postępowań cywilnych i karnych, w których występował jako pełnomocnik lub obrońca, nie będzie automatyczną konsekwencją wykonania przedmiotowej decyzji. W postępowaniu cywilnym instytucja wznowienia oparta jest na zasadzie skargowości, a zatem to od stron tego postępowania zależy, czy inicjować odpowiednią skargą procedurę wznowieniową. W przypadku nienależytej reprezentacji strony, może ona wystąpić ze skargą o wznowienie w terminie trzymiesięcznym liczonym od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy (art. 401 pkt 1 w zw. z art. 407 § 1 kodeksu postępowania cywilnego). Natomiast w postępowaniu karnym do wznowienia z urzędu w przypadku braku obrońcy dochodzi w sytuacji określonej w normie wyprowadzonej z art. 542 w zw. z art. 439 § 1 pkt 10 kodeksu postępowania karnego. Wspomniane wznowienie następuje wyłącznie gdy oskarżony nie miał obrońcy, a zostały wypełnione przesłanki obrony obligatoryjnej (art. 79 § 1 i 2, art. 80 oraz art. 517i § 1 k.p.k.) lub gdy obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy. Dodatkowo, niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia art. 542 § 5 k.p.k.). Odnosząc się do pozostałych, poruszonych przez skarżącego argumentów świadczących o znacznej szkodzie lub trudnych do usunięcia skutkach, również należy stwierdzić, że nie są one trafne. Jeśli chodzi o wszczęcie przeciwko skarżącemu postępowania z art. 61 kodeksu wykroczeń, dotyczącego przywłaszczenia tytułu adwokata mimo skreślenia z listy adwokatów, skarżący nie wskazał jaka konkretnie znaczna szkoda lub trudne do usunięcia skutki mogłyby z faktu wszczęcia takiego postępowania wynikać. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, to strona zobligowana jest do zawarcia we wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności rzeczowego uzasadnienia, popartego twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami uprawdopodobniającymi zaistnienie przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (postanowienie NSA z dnia 2 kwietnia 2008 r., I OZ 210/08, postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., I FSK 938/08). Zwrot składek korporacyjnych i ubezpieczeniowych oraz opłaty prenumeraty również nie podpada pod kategorię znacznej szkody lub trudnych do usunięcia skutków wywołanych wykonaniem zaskarżonej decyzji. W orzecznictwie sądów administracyjnych przez szkodę rozumie się utratę przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałyby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu; przyjmuje się także, iż świadczenie pieniężne ma charakter odwracalny (postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., I GZ 138/04). Trudne do usunięcia skutki to takie, które raz zaistniałe powodują trwałą lub istotną zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego możliwy jest tylko po dłuższym czasie lub stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
Z uwagi na powyższe należało orzec, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.