Sprawa ze skargi na postanowienie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Asesor WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Patrycja Wrońska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi M. na postanowienie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu postanawia umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne

Uzasadnienie

Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] lipca 2005r. Nr [...], Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (KPWiG), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem KPWiG z dnia [...] maja 2005r. o odmowie dopuszczenia M. (dalej jako skarżąca lub M.) do udziału w postępowaniu administracyjnym toczącym się przed Komisją z wniosku spółki C. o wyrażenie zgody na wprowadzenie akcji do publicznego obrotu - utrzymała w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

W skierowanej do tutejszego Sądu skardze na powyższe postanowienie M. podała między innymi, że w rozpatrywanej sprawie bezsporne jest to, iż w dniu wydania omówionego wyżej postanowienia nie toczyło się postępowanie administracyjne w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie akcji wymienionej spółki do publicznego obrotu. Sporne jest natomiast, w jakim trybie i w jakiej formie prawnej należało rozpatrzyć wniosek M. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. W ocenie Z. właściwą formą zakończenia postępowania powinno być jego umorzenie na podstawie 105 § 1 k.p.a ze względu na bezprzedmiotowość postępowania. Powyższe stanowisko strona uzasadnia faktem, iż wniosek skarżącej dotyczył dopuszczenia do postępowania, którego ostatecznie nie wszczęto. Tymczasem, jak wywodzi strona, można odmówić dopuszczenia do udziału w postępowaniu, które się toczy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu podał między innymi, że prawdą jest, iż zgodnie z przepisami prawa w zakresie postępowania administracyjnego, w przypadku gdy postępowanie administracyjne, z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ wydaje decyzję (nie zaś postanowienie) o umorzeniu tego postępowania (art. 105 § 1 kpa). Jednakże, zdaniem KPWiG, art. 31 § 2 kpa stanowi, że odmowa dopuszczenia do postępowania administracyjnego z wniosku organizacji społecznej, niezależnie od przyczyny tej odmowy, powinna zostać wyrażona w drodze zaskarżalnego postanowienia w tej sprawie. Organ wskazał ponadto, powołując się ogólnie na prezentowaną przez NSA linię orzecznictwa, że nie jest właściwe wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania, bowiem umorzenie postępowania może nastąpić wyłącznie w drodze decyzji administracyjnej. Zdaniem organu, postanowienie, o którym mowa w art. 31 § 2 kpa, co do formy rozstrzygnięcia sprawy, w której wnioskodawcą jest podmiot będący organizacją społeczną, stanowi wyjątek od reguły ogólnej wyrażonej w art. 105 § 1 kpa. Organ wyjaśnił, że podstawą odmowy dopuszczenia M. do postępowania była ocena, iż M. nie przysługuje prawo do działania na prawach strony. Taka ocena, podejmowana pierwotnie wobec oceny merytorycznej przesłanek przystąpienia do postępowania administracyjnego, nie może zostać wyrażona w innej formie, niż ta o której mowa w art. 31 § 2 kpa. Uznanie, że M. nie przysługuje przymiot podmiotu działającego na prawach strony zostało wyrażone właśnie w formie prawnej przyjętego w tej sprawie rozstrzygnięcia. Organ podkreślił, że niezależnie od formy rozstrzygnięcia tej sprawy (w drodze zaskarżalnego postanowienia albo w drodze decyzji administracyjnej - również zaskarżalnej) zakres uprawnień Skarżącej do wniesienia środka odwoławczego lub kontroli sądowoadministracyjnej, nie został w żadnej mierze naruszony. W ocenie KPWiG, wydanie postanowienia w przedmiotowej sprawie w pełni koresponduje z wnioskiem Skarżącej oraz przesłanką prawną, określoną w art. 31 § 2 kpa. Zdaniem organu, ewentualne uznanie przez sąd, że nastąpiło uchybienie, co do formy rozstrzygnięcia nie miało wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie tej sprawy przez KPWiG. Skarżąca sama przyznaje, że kwestia formy rozstrzygnięcia sprawy nie jest przedmiotem sporu, zatem nie czyni zarzutu w tej sprawie a wskazuje jedynie na niekonsekwentne działania KPWiG. W ocenie organu, wobec takiej konkluzji skarżącej można również stwierdzić, że składając skargę, naruszyła ona art. 57 § 1 pkt 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 23 czerwca 2006r pełnomocnik skarżącej cofnął skargę.

Pełnomocnik organu wniósł o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 161 §1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako: p.p.s.a) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.

Stosownie do unormowania zawartego w przepisie art.60 p.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych nieważnością.

W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie zaskarżone postanowienie nie jest dotknięte wadą nieważności a cofnięcie skargi nie zmierza do obejścia prawa.

W tym stanie rzeczy należało uznać, iż skarżąca -M. skutecznie cofnęła skargę.

Mając powyższe na uwadze, Sąd umorzył postępowanie sądowoadministracyjne na podstawie art. 161§1 pkt 1 p.p.s.a w zw z art. 60 p.p.s.a.

Strona 1/1