Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 900 zł (dziewięćset złotych) powiększoną o kwotę 207 zł (dwieście siedem złotych) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 19 grudnia 2013 r. zwolniono K. S. od kosztów sądowych i ustanowiono dla niego adwokata w sprawie ze skargi, którą wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. nr [... ] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji.
Wyrokiem z dnia [...] października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił przedmiotową skargę przyznając jednocześnie ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz wyznaczonego z urzędu adwokata M. K. wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Po doręczeniu pełnomocnikowi strony skarżącej uzasadnienia powyższego wyroku adwokat M. K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku z dnia [...] października 2014 r. Wniósł równocześnie o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia [...] czerwca 2016 roku sygn. akt II GSK 142/15 oddalił przedmiotową skargę kasacyjną. Zarazem z zapisów protokołu rozprawy wynika, że na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym stawił się z substytucji adwokata M. K. adwokat J. K., popierając w całości skargę kasacyjną.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej też jako p.p.s.a.) stanowi, że pełnomocnik procesowy wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Należy w tym miejscu podnieść, że chociaż problematyka objęta niniejszym postanowieniem podlega aktualnie regulacjom rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1801), to jednakże w myśl § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Tym samym w niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.), obowiązujące w dniu złożenia wniosku o przyznanie wynagrodzenia.
W przedmiotowej sprawie ustanowiony z urzędu adwokat M. K. reprezentował skarżącego w postępowaniu pierwszej instancji przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie o sygn. akt VI SA/Wa 2144/13, zakończonym wydaniem wyroku z dnia[...] października 2014 r. i w związku z tym ww. wyrokiem przyznano mu ze środków budżetowych Sądu koszty nieopłaconej pomocy prawnej za postępowanie przed sądem I instancji.