Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Skarżący P. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej Główny Inspektor) z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w kwocie 3000 zł za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W ocenie skarżącego, obowiązek zapłaty kwoty 3000 zł w przypadku uchylenia zaskarżonej decyzji wiązałby się ze zbyt dużą dolegliwością, a wysokość kary pieniężnej może spowodować jego niewypłacalność.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor stwierdził brak podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej cytowanej jako "p.p.s.a.")
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę skarżącą we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nadto, uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
W przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd nie może działać w tym zakresie za stronę. Na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż w razie wykonania zaskarżonej decyzji mogłoby to ją narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (vide: postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r. sygn. akt II OZ 766/08, postanowienie NSA z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II GZ 457/12 oraz postanowienie NSA z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt II GZ 93/13).
Nadto zaznaczyć należy, że zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07 ustawodawca nie wiąże - choćby w najmniejszym stopniu - wystąpienia podstaw udzielenia ochrony tymczasowej z prawdopodobieństwem uwzględnienia skargi na decyzję. Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie może badać, choćby wstępnie, czy zaskarżona decyzja dotknięta jest wadą uzasadniającą jej uchylenie lub stwierdzenie nieważności (vide: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2011, s. 435).
Reasumując, skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie powołał okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto nie udokumentował w żaden sposób swojej aktualnej sytuacji majątkowej. W konsekwencji brak jest możliwości dokonania oceny, jaki rzeczywisty wpływ będzie miało dla skarżącego uiszczenie nałożonej na niego kary pieniężnej. Dlatego też, wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora nie zasługuje za uwzględnienie.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.