Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku N. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi N. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej postanawia: odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie.
N. M. (dalej "skarżący") wniósł skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej. W odpowiedzi na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi pełnomocnik skarżącego wniósł o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 poz. 718 ze zm., dalej "p.p.s.a.") prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Mówiąc o oczywistej bezzasadności skargi należy mieć na uwadze sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego, inaczej mówiąc stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia, ewentualnie zachodzą oczywiste przesłanki odrzucenia skargi. (zob. J. P. Tarno "Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Warszawa 2008 s. 591, B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Kraków s. 596, postanowienie NSA z 14 marca 2012 r. sygn. akt II GZ 82/12).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r. działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. odrzucił skargę.
W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał, iż skarga skarżącego jest oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 247 p.p.s.a. albowiem nie został usunięty brak formalny skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi lub wojewódzkim sądem administracyjnym.
Podobne stanowisko zajmował już Naczelny Sąd Administracyjny np. w postanowieniach: z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt II OZ 608/08 i z dnia 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OZ 284/08, a także z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I OZ 1077/14, postanowienie NSA z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. akt. II FZ 340/12. W postanowieniu z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I OZ 1077/14 NSA uznał za słuszne stanowisko Sądu I instancji, że skoro skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., to tym samym z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi, prawo pomocy zgodnie z art. 247 p.p.s.a. nie przysługiwało.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 247 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.