Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W załączonym do skargi piśmie z dnia 1 sierpnia 2013 r. skarżący wniósł o wstrzymanie egzekucji nałożonej przez organ kary w wysokości 5.000 zł za brak zezwolenia kategorii IV. Zakwestionował w nim kwalifikację stwierdzonego podczas kontroli naruszenia, podnosząc, że w niniejszej sprawie kara powinna wynosić 500 zł za brak zezwolenia kategorii VII. Przedmiotowe pismo zostało potraktowane jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. (dalej p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
Wymieniony w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty. Obowiązek wykazania tych przesłanek leży po stronie skarżącego. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt I OZ 671/10, Lex nr 741920).
W niniejszej sprawie skarżący - wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi - nie wykazał zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd nie może działać w tym zakresie za stronę. To bowiem strona powinna przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672 oraz z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt I OZ 116/12, Lex nr 1120728).
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.