Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. L. i J. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. L. i J. L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. utrzymującą mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 10 000 zł za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym - skarżący S. L. i J. L. zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podali, że wykazane przez nich naruszenia decyzji organów obu instancji uzasadniają zastosowanie przez Sąd ochrony tymczasowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 t.j.), dalej jako "p.p.s.a.", katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zamknięty. Sąd uprawniony jest do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z 9 września 2010 r., sygn. I OZ 671/10).
Przenosząc te uwagi natury ogólnej na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skarżący pomimo ciążącego na nich obowiązku, nie wykazali zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Podkreślić przy tym należy, że argumentacja skargi kwestionująca legalność zaskarżonej decyzji nie stanowi uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonanie decyzji, bowiem rozpoznając taki wniosek Sąd nie bada legalności zaskarżonej decyzji, lecz zaistnienie przesłanek enumeratywnie wymienionych w powołanym przepisie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w sentencji.