Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Andrzej Czarnecki po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. z siedzibą w S. na postanowienie Komisji Nadzoru Finansowego z [...] sierpnia 2013 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia 1. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie; 2. zwrócić stronie skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem datowanym na [...] grudnia 2013 r., pełnomocnik strony skarżącej oświadczył, iż cofa skargę, z uwagi na bezprzedmiotowość postępowania. Celem weryfikacji okoliczności wskazanych przez pełnomocnika strony skarżącej, zarządzeniem z [...] maja 2014 r. wezwano organ do uzupełnienia akt administracyjnych poprzez nadesłanie postanowienia stanowiącego rozstrzygnięcie Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie wniosku K. z siedzibą w S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Komisji Nadzoru Finansowego z [...] kwietnia 2013 r., nr [...]. Wraz z pismem z [...] czerwca 2014 r., organ nadesłał wymagany dokument - postanowienie z [...] października 2013 r., nr [...], czyniący zadość żądaniu strony - przywracający termin do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją organu z [...] kwietnia 2013 r.
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej p.p.s.a., strona skarżąca może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W sprawie niniejszej w ocenie Sądu nie zaistniały okoliczności, które mogłyby uzasadniać uznanie cofnięcia skargi za niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art.
161 § 2 ww. ustawy Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia. O kosztach Sąd postanowił w myśl art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.