Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Skarżąca - S. Sp. z o.o. z siedzibą w S., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że zastosowanie się do jej treści oraz do treści decyzji ją poprzedzającej, spowoduje konieczność dokonania korekty złożonych przez skarżącą deklaracji ZUS, jak również korekty deklaracji w podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wygenerowałoby to koszty po stronie spółki związane z zatrudnieniem obsługi księgowej specjalnie do tych czynności, a w przypadku uwzględnienia skargi przez Sąd konieczne byłoby powtórne zaangażowanie osób i środków w celu przywrócenia stanu poprzedniego.
Wojewódzki sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a."), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Należy wyjaśnić, że instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może znaleźć zastosowanie jedynie w stosunku do takich aktów lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przykładowo w postanowieniu z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt II OZ 852/11, Naczelny Sąd
Administracyjny stwierdził, że przez wykonanie aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Natomiast w postanowieniu z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt II FZ 358/12, Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki, oraz aktów, na postawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony.
W rozpoznawanej sprawie żądaniem wstrzymania wykonania została objęta decyzja Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca
2014 r. utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] grudnia 2013 r. ustalająca, że M. H. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Podkreślić należy, że zaskarżona decyzja, jako stwierdzająca istnienie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego, a więc potwierdzająca istnienie określonego stanu rzeczy, nie mieści się w katalogu aktów, które nadają się do wykonania i wykonania wymagają (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2012 r. sygn. akt II GSK 1927/12 oraz z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt II Gz 29/14). Decyzja objęta rozpoznawanym wnioskiem jest aktem, który nie nosi znamion wykonalności, wobec czego wniosek o jej wstrzymanie uznać należy za bezzasadny.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. - orzekł, jak w sentencji postanowienia.