Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego p o s t a n a w i a: odmówić przyznania skarżącemu W. K. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W załączonym do skargi wniosku o przyznanie prawa pomocy (złożonym na urzędowym formularzu PPF) W. K. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku podał, że do maja 2014 roku był uprawniony do renty a obecnie nie posiada żadnych dochodów. Skarżący podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną. Skarżący posiada dom o powierzchni 140 m2, przy czym nieruchomość ta jest obciążona kredytem hipotecznym w wysokości ok. 59 000 franków szwajcarskich, którego miesięczna rata spłaty wynosi ok. 2.200 zł. Jako miesięczne dochody rodziny skarżący wskazał wynagrodzenia małżonki z tytułu umowy o pracy w wysokości 4110,54 zł oraz z tytułu działalności gospodarczej w kwocie 575 zł. Dodał, że pozostaje pod stałą opieką lekarską i nie jest w stanie podjąć dodatkowego zatrudnienia. Miesięczne dochody rodziny są w całości wydatkowane na spłatę raty kredytu hipotecznego oraz bieżące utrzymanie (w tym zakup leków).
Do wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący załączył szereg dokumentów, w tym wyciągi z dwóch posiadanych przez niego i trzech posiadanych przez żonę rachunków bankowych, umowę kredytu mieszkaniowego, zeznania podatkowe, faktury, zaświadczenie pracodawcy żony potwierdzającego wysokość wynagrodzenia żony.
Mając na uwadze, iż oświadczenia zawarte w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy były niewystarczające dla oceny rzeczywistej sytuacji majątkowej skarżącej, zarządzeniem referendarza sądowego wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni poprzez nadesłanie:
a) zeznań podatkowych skarżącego i jego żony za rok 2013, ewentualnie zaświadczeń właściwego urzędu skarbowego o wysokości dochodu uzyskanego w tym okresie,
b) dokumentów wskazujących wysokość dochodów uzyskanych przez żonę skarżącego w roku bieżącym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (w zależności o formy opodatkowania np. ostatni PIT-5, kopie księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów),
c) dokumentu potwierdzającego zakończenie prowadzenia przez skarżącego działalności gospodarczej,
Skarżący w odpowiedzi na powyższe wezwanie przesłał do Sądu informację z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (z której wynika, że przewidywany okres zawieszenia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej mija z dniem 29 marca 2014 roku), zaświadczenie o wynagrodzeniu żony, rozliczenie podatkowe żony do lipca 2014 roku, zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2013 r przez żonę skarżącego (PIT-36).
Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej też jako p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zawarte w wyżej cytowanym przepisie określenie "gdy osoba ta wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy. Zatem rozstrzygnięcie Sądu (referendarza sądowego) w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (J. P. Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004 s. 319).