Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Andrzej Czarnecki Sędziowie : Sędzia WSA Protokolant: Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej Komisji Koordynacyjno - Odwoławczej Fundacji [...] z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania atestu rękodzieła artystycznego postanowił odrzucić skargę.
Krajowa Komisja Artystyczna i Etnograficzna Fundacji "[...]" - [...] w W., Zespół Oceniający w K. rozpatrzyła wniosek W.W. z dnia [...] maja 2004 r., wykonującego działalność pod nazwą S. w C. D., o zgłoszeniu do oceny, celem uzyskania atestu, wzorów dywanów, narzut i sukna jako wyrobów rękodzielniczych. Komisja odrzuciła przedstawione wyroby jako wyroby rękodzielnicze.
Od powyższego rozstrzygnięcia (oceny, "odrzucenia") W. W. złożył odwołanie do Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej Fundacji [...] - [...] uzasadniając, iż wszystkie odrzucone wyroby posiadają znamiona rękodzieła artystycznego, a zatem powinien na nie otrzymać atest uprawniający do opodatkowania sprzedaży tych wyrobów, zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatkiem 7%, a nie stawką podstawową.
Krajowa Komisja Artystyczna i Etnograficzna Fundacji "[...]" - [...] i w W. Komisja Koordynacyjno - Odwoławcza w dniu [...] października 2004 r. rozpatrzyła odwołanie i uznała, określając swoje stanowisko jako "decyzję ostateczną", że przedstawione do oceny wyroby nie posiadają znamion rękodzieła artystycznego w technice wykonania ani we wzornictwie. W ocenie Komisji dywany, narzuty i sukno nie kwalifikowały się więc do uzyskania atestu jako wyroby rękodzielnicze.
Od powyższej decyzji W. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, wnosząc o uchylenie decyzji, rozpoznanie sprawy także pod nieobecność skarżącego i zasądzenie kosztów postępowania.
Skarżący postawił zarzut naruszenia art. 107 § 1 i § 3 kpa polegający na niezachowaniu formy decyzji administracyjnej przez pismo będące przedmiotem zaskarżenia oraz naruszenie prawa materialnego tj. treści załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, przez bezzasadne odmówienie przyznania atestu jego wyrobom.
Zdaniem skarżącego zarówno rozstrzygnięcie Zespołu Oceniającego w K. jaki i Komisji Koordynacyjno - Odwoławczej przy Fundacji "[...]" [...] nie spełniają wymagań decyzji administracyjnej - nie powołują w swej treści podstawy prawnej, nie zawierają uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz brak w nich pouczenia o trybie i terminie odwołania. Nadto skarżący kwestionował podstawy działania obu Komisji twierdząc, iż podstawy tej nie można wyprowadzić z art. 41 ust. 2 ani z załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przepisy te stanowią jedynie o wysokości podatku. Skarżący także nie uznał za podstawę działania Komisji pisma Ministra Finansów do Dyrektorów Izb Skarbowych powołanego przez Fundację "[...]" w piśmie z dnia 26 października 2004 r. stwierdzającym, iż owo pismo ministra umocowuje Komisje do wydawania atestów. Także, w ocenie skarżącego, uchwała Zarządu Fundacji "[...]" nie upoważniała do wydawania atestów skoro fakt jego udzielenia ma wpływ na wysokość podatku. W takich przypadkach przesłanki do udzielenia atestu powinny wynikać z przepisów prawa powszechnie obowiązującego.
W odpowiedzi na skargę Fundacja "[....]" wnosiła o utrzymanie w mocy zaskarżonych decyzji. Powołując się na zmianę przepisów (ustawy o podatku od towarów i usług) Fundacja stwierdziła, iż przedstawione do atestu przez skarżącego dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, igłowane nie zawierają się w załączniku nr 3 do znowelizowanej ustawy, zatem nie można było wydać na nie atestu uprawniającego do naliczania podatku według stawki 7%.