Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku "Z." Sp. z o. o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w sprawie ze skargi "Z." Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...].
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia [...] czerwca 2014 roku nr [...] zakazał "Z." Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej też jako skarżąca lub spółka) wprowadzania na rynek próbnika fazy, nakazał podjęcie czynności niezbędnych do zapewnienia przestrzegania tego nakazu oraz ostrzeżenie konsumentów o zagrożeniach stwarzanych przez ten produkt a także nałożył na skarżącą karę pieniężną w wysokości 4 000 zł oraz zobowiązał ją do uiszczenia kosztów badań laboratoryjnych próbnika fazy w wysokości 5 166 zł.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] utrzymał on w mocy swą wcześniejszą decyzję z dnia [...] czerwca 2014 roku.
Na powyższą decyzję spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w zakresie nałożenia na nią kary pieniężnej oraz obowiązku uiszczenia kosztów badań laboratoryjnych.
Skarżąca wniosła zarazem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, iż jej wykonanie będzie skutkować wywołaniem znacznej szkody. Podkreśliła, że kwota pieniężna, którą zobowiązana będzie zapłacić, przewyższa dochody uzyskane ze sprzedaży próbnika fazy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności należy więc poprzedzić analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z 18 maja 2004 r. - FZ 65/04). Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia - tzn. w sposób przekonywujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. czyli niebezpieczeństwem wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie skarżąca wskazała, że wykonanie decyzji skutkować będzie skutkować wywołaniem znacznej szkody, podkreślając że kwota pieniężna, którą zobowiązana będzie zapłacić, przewyższa dochody uzyskane ze sprzedaży próbnika fazy. Skarżąca nie powiązała jednakże skutków wykonania decyzji w zakresie nałożenia kary pieniężnej i pokrycia kosztów badań z konkretnymi zmianami w sferze majątkowej i organizacyjnej. Nie podała żadnych danych wskazujących na wysokość osiąganych z działalności gospodarczej przychodów oraz dochodów (ewentualnie strat), jak również nie przedstawiła żadnych dokumentów obrazujących jej aktualną sytuację finansową (np. stanu pozostających do jej dyspozycji zasobów pieniężnych) przy jednoczesnym wskazaniu, jak zmieniłaby się ona po wykonaniu decyzji. Nie ma zatem możliwości stwierdzenia, czy w istocie zachodzi niebezpieczeństwo znacznej szkody w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji a w szczególności, czy skarżąca jest w stanie pokryć karę i koszty badań z posiadanych środków finansowych, czy też jej uiszczenie skutkowałoby koniecznością likwidacji prowadzonej działalności.
Tymczasem ewentualne uwzględnienie wniosku mogłoby nastąpić jedynie, gdyby wskazano w nim konkretne okoliczności odnoszące się do sytuacji finansowej, organizacyjnej i majątkowej skarżącej, które dawałyby podstawy do uznania, że w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji dojdzie do realizacji wskazanych przez stronę przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Skoro skarżąca nie wskazała żadnych danych dotyczących jej sytuacji majątkowej oraz posiadanych zasobów finansowych, nie ma zatem możliwości stwierdzenia, czy w istocie zachodzi niebezpieczeństwo trudnych do odwrócenia skutków w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji.
Należy także zaznaczyć, iż ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje w ramach instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu kompetencji Sądu do wzywania wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowo stosownych dokumentów lub złożenie wyjaśnień, które miałyby uzasadniać potrzebę wstrzymania wykonania decyzji (p. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2010 r. sygn. akt II FZ 391/10). Jedynie w gestii strony leży sprecyzowanie w tym wniosku okoliczności wskazujących na wypełnienie przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a oraz przedstawienie dowodów na ich poparcie.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.