Wniosek w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za produkcję i wprowadzenie do obrotu zafałszowanego artykułu rolno
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za produkcję i wprowadzenie do obrotu zafałszowanego artykułu rolno-spożywczego postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 23 grudnia 2013 r. J. Sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej: "skarżąca") wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za produkcję i wprowadzenie do obrotu zafałszowanego artykułu rolno-spożywczego.

W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Skarżąca uzasadniła powyższy wniosek przede wszystkim wiarygodnością zarzutów kierowanych przeciwko zaskarżonej decyzji, w szczególności dopuszczalnością posługiwania się nazwą [...]. Zdaniem skarżącej wykonanie zaskarżonej decyzji będzie przyznaniem zasadności nałożenia kary finansowej. Skarżąca wyjaśniła, że produkt [...] posiada rozpoznawalną markę. Strona wniosła skargę na decyzję GIHARS z dnia [...] listopada 2013 r. w celu jej wyeliminowania jako wadliwej. Zdaniem skarżącej wykonanie decyzji utwierdzi organ w przekonaniu, że rozstrzygnięcie było prawidłowe i narazi skarżącą na kwestionowanie określenia [...] w toku przyszłych czynności kontrolnych oraz przyszłe kary pieniężne, których wysokość może sięgać pięciokrotności korzyści majątkowej uzyskanej przez wprowadzenie produktów do obrotu, co może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w majątku skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a., zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednak zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.

Zdaniem Sądu wskazana we wniosku przyczyna ubiegania się o wstrzymanie wykonywania zaskarżonej decyzji została określona dość lakonicznie: "wykonanie zaskarżonej decyzji wywoła niebezpieczeństwo wyrządzenia stronie znacznej szkody", a nadto nie została uzasadniona w sposób konkretny.

Ponadto, Sąd podkreśla, że ciężar wykazania istnienia przesłanek zastosowania powołanego przepisu spoczywa na składającym wniosek. Powyższe wynika z samego przepisu i zostało potwierdzone obowiązującym orzecznictwem. Jak stwierdził NSA w postanowieniu z dnia 16 marca 2005 r., sąd nie bada z urzędu faktu, czy szkoda lub trudne do usunięcia skutki rzeczywiście mogą zaistnieć. Uprawdopodobnienie tego faktu spoczywa na stronie wnioskującej o wstrzymanie wykonania decyzji (podobnie postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2005 r. sygn. akt I OZ 190/05, nie publ.; oraz postanowienie NSA z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. akt OZ 1506/04). Podkreślić zatem trzeba, że wnioskodawca jest zobowiązany do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 983/08, publ. LEX nr 468877). Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (zob. B. Dauter, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168).

Strona 1/2