Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 6 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r., Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 1 200 (tysiąca dwustu) złotych powiększonej o kwotę 276 (dwustu siedemdziesięciu sześciu) złotych stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego.
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2017 roku skargi K. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] października 2012 roku
Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Na rozprawie w dniu 29 maja 2017 roku stawił się aplikant adwokacki T. W.o, z upoważnienia adwokata M. K., ustanowionego dla skarżącego z urzędu. Poparł skargę i oświadczył, że koszty zastępstwa procesowego nie zostały uiszczone w całości oraz w części.
Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie rozpoznając przedmiotowy wniosek z dnia 29 maja 2017 roku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej też jako "p.p.s.a."), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje stosowne rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości.
W rozpoznawanej sprawie będą to przepisy rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.).
Co prawda, z dniem 2 listopada 2016 r. weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714).
Jednakże w myśl § 22 tego nowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tego nowego rozporządzenia (czyli przed dniem 2 listopada 2016 r.) należy stosować przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Przedmiotowa sprawa została wszczęta w dniu 27 grudnia 2012 roku, przy czym wyrok zapadł w dniu 29 maja 2017 roku.
Tym samym przedmiotowa sprawa została wszczęta w pierwszej instancji pod rządami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Nie została zarazem zakończona w chwili wejścia w życie (w dniu 2 listopada 2016 r.) nowego rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714).