Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r., Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanowił: odmówić przyznania ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. K. wynagrodzenia za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wyrokiem z dnia 11 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. [...] wydaną w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Skarżący zaskarżył wyrok opisany wyżej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej ww. skargi kasacyjnej, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądził od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego sto złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego (sygn. akt II GSK 938/15).
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 9 grudnia 2016 r. stawił się adwokat M. K., ustanowiony dla skarżącego z urzędu. Poparł skargę kasacyjną i wniósł o zwrot nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie rozpoznając przedmiotowy wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej też jako "p.p.s.a."), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje stosowne rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości.
W rozpoznawanej sprawie będą to przepisy rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.).
Co prawda, z dniem 2 listopada 2016 r. weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714).
Jednakże w myśl § 22 tego nowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tego nowego rozporządzenia (czyli przed dniem 2 listopada 2016 r.) należy stosować przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.