Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aneta Lemiesz po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi J.R.W. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] stycznia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie kary pieniężnej za rozpowszechnianie informacji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Pismem datowanym na 19 lutego 2016 r. J.R.W. (dalej: "skarżący") złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z [...] stycznia 2016 r., znak: [...], w przedmiocie kary pieniężnej za rozpowszechnianie informacji. W przedmiotowej skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji złożony w trybie art. 61 § 2 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), dalej: "p.p.s.a.". Wniosek został uzasadniony obawą poniesienia przez skarżącego znacznej szkody związanej z utratą płynności finansowej z uwagi na złą sytuację finansową znaną organowi ze złożonych do akt administracyjnych sprawy dokumentów i oświadczeń skarżącego.
Organ postanowieniem z [...] marca 2016 r., znak: [...], odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę, gdyż to na stronie ciąży obowiązek wykazania, że zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć natomiast jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08).
Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skarżący wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie przedstawił dokumentów, z których wynikałoby, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje zaistnienie ustawowych przesłanek uzasadniających zastosowanie ochrony tymczasowej. W szczególności skarżący nie przedstawił dokumentów potwierdzających jego sytuację finansową i pozwalających na ustalenie, czy poniesienie nałożonej kary spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub wystąpienie trudnych do odwrócenia skutków poprzestając na wskazaniu, że sytuacja finansowa skarżącego została wykazana w toku postępowania administracyjnego.