Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. B. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. B. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 120 złotych (sto dwadzieścia złotych) powiększonej o kwotę 26,40 złotych (dwadzieścia sześć złotych czterdzieści groszy) stanowiącą 22% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego
Skarżący M. Z. wniósł skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej
W dniu 22 czerwca 2009 r. skarżący złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 28 września 2009 r. przyznano zwolniono skarżącego od kosztów sądowych oraz ustanowiono dla niego adwokata z urzędu.
W piśmie z dnia 18 listopada 2009 r. Okręgowa Rada Adwokacka poinformowała o wyznaczeniu adwokata M. B. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego.
Wyrokiem z dnia 8 marca 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 933/09 oddalono przedmiotową skargę oraz, powołując się na § 20 w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 ppkt c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, przyznano ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. B. kwotę 240 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o kwotę 52,80 zł z tytułu podatku VAT oraz kwotę 17 zł uiszczonej opłaty sądowej.
Pismem z dnia 9 marca 2010 r. pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.. Wyrok z uzasadnieniem doręczono mu w dniu 29 marca 2010 r.
Adwokat M. B. w piśmie z dnia 15 kwietnia 2010 r. zawiadomił Sąd o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). W przedmiotowej sprawie adwokat M.B. reprezentował skarżącego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i w związku z tym wyrokiem z dnia 8 marca 2010 r. przyznano mu ze środków budżetowych Sądu koszty nieopłaconej pomocy prawnej za postępowanie przed sądem I instancji. Jedyną czynnością podjętą przez ustanowionego z urzędu adwokata występującego w postępowaniu sądowoadministracyjnym w drugiej instancji było sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Zgodnie natomiast z § 18 ust. 1 pkt 2) ppkt b) cyt. rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej zawartej w pkt 1 omawianego przepisu (zgodnie z pkt 1 ppkt c omawianego przepisu stawka minimalna w sprawie z przedmiotowej skargi wynosi 240 zł), tj. 120 zł, przy czym w myśl § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia kwotę tę należy podwyższyć o stawkę 22 % podatku od towarów i usług, tj. kwotę 26,40 zł.
W związku z powyższym, w myśl art. 250 w zw. z art. 258 § 2 pkt 8) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji.