Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2009 r. sprawy ze skargi M. W. i M. W. na bezczynność Powiatowego Zarządu Dróg w G. w przedmiocie rozpoznania wniosku o dokonanie uzgodnień w sprawie przebudowy parkingu postanawia odrzucić skargę
Skarżący - M. i M. W. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Powiatowego Zarządu Dróg w [...] (dalej PZD) w przedmiocie rozpoznania ich wniosku o dokonanie uzgodnień w sprawie przebudowy parkingu i wnieśli o zobowiązanie PZD do wydania stosownej decyzji administracyjnej.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), cytowanej dalej jako p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Stosownie zaś do art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę, w tym także przedmiotową można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2 art. 52 p.p.s.a.).
Sąd musi więc w pierwszej kolejności zbadać, czy przedmiotowa skarga jest dopuszczalna, tj. czy została wniesiona po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie przysługiwały skarżącym w toku postępowania administracyjnego i w trybie przewidzianym w k.p.a.
Stosownie do art. 37 k.p.a. na niezałatwienie sprawy w terminie, określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ wyższego stopnia, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
Brak wykorzystania przysługującego środka zaskarżenia w myśl art. 52 p.p.s.a. w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skutkuje odrzuceniem skargi (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2007 r. sygn. akt II GSK 136/07, LEX nr 374841). W związku z powyższym wskazana na wstępie skarga, jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Mając to na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w postanowieniu.