Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Nowecki po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. na bezczynność Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego w zakresie rozpoznania wniosku, czy gazociąg przesyłowy powinien być objęty dozorem technicznym postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącej K. G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Pismem z dnia 28 lipca 2012 r. K. G. (zwana dalej "skarżącą") zwróciła się do Prezesa Urzędu Nadzoru Technicznego z wnioskiem o wszczęcie postępowania administracyjnego w trybie art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2000 r. Nr 122, poz. 1321 ze zm.) w celu ustalenia, czy rurociąg przesyłowy eksploatowany przez Operatora Gazociągów Przesyłowych G. S.A. umiejscowiony na należącej do skarżącej działce nr [...] w S., gmina O., podlega dozorowi technicznemu.
Prezes Urzędu Nadzoru Technicznego postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w trybie art. 8 ust. 6 ustawy o dozorze technicznym. Skarżąca pismem z dnia 17 listopada 2012 r. złożyła zażalenie na powyższe postanowienie. Minister Gospodarki postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] uchylił powyższe postanowienie.
Prezes Urzędu Nadzoru Technicznego decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] umorzył przedmiotowe postępowanie administracyjne, wskazując, że skarżąca nie posiada interesu prawnego.
Pismem z dnia 4 kwietnia 2013 r. skarżąca zwróciła się do Ministra Gospodarki za pośrednictwem za pośrednictwem Prezesa Urzędu Nadzoru Technicznego z wnioskiem o twierdzenie nieważności ww. decyzji dnia [...] marca 2013 r. nr [...].
Pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. K. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego w zakresie rozpoznania wniosku, czy gazociąg przesyłowy powinien być objęty dozorem technicznym
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu z dnia 3 grudnia 2013 r. organ w piśmie z dnia 10 grudnia 2013 r. wskazał, że przedmiotowa skarga na bezczynność organu nie została poprzedzona wniesieniem przez skarżącą środka, o którym mowa w art. 37 k.p.a..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej cyt. jako p.p.s.a, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Jednym z ustawowych wymogów skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia, które przysługują stronie w postępowaniu administracyjnym. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 p.p.s.a. należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Przepis art. 52 § 1 p.p.s.a. dopuszcza wniesienie skargi do sądu administracyjnego "po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie". Przepis ten określa związek, sekwencję między postępowaniami administracyjnymi, w których podejmowane są akty lub czynności, które mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego, a postępowaniem sądowoadministracyjnym, i wyraża zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a więc nie może zostać wszczęte, dopóki to postępowanie się toczy, jak również zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanych aktów i czynności dostępne podmiotowi, który chce uruchomić postępowanie sądowoadministracyjne, w postępowaniu administracyjnym (por. T. Woś "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wyd. LexisNexis, Warszawa, 2011 r., str. 341-342).
W odniesieniu do skarg na bezczynność organu (a z taką sytuacja mamy w rozpatrywanej sprawie) skarżący obowiązany jest przed wniesieniem skargi wyczerpać środek prawny przewidziany w art. 37 k.p.a.
Przepis art. 37 k.p.a. przewiduje, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o dozorze technicznym dla Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego organem wyższego stopnia jest Minister Gospodarki. Zatem w niniejszej sprawie miał zastosowanie ten wymóg z art. 37 k.p.a., który dotyczy wniesienia zażalenia do organu wyższego stopnia przed wniesieniem skargi na bezczynność organu do sądu administracyjnego.
Z akt administracyjnych postępowania, z treści samej skargi i odpowiedzi na skargę oraz pisma organu z dnia 10 grudnia 2013 r. wynika, że skarżąca z takim zażaleniem nie wystąpiła. Nie został więc spełniony warunek konieczny do skutecznego wniesienia skargi na bezczynność organu do sądu administracyjnego.
Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 52 § 1 i § 2, art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
.