Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. H. na bezczynność i przewlekłość postępowania Ministra Rozwoju w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej rzeczoznawców majątkowych postanawia odrzucić skargę
T. H. (dalej też jako "skarżący") złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania Ministra Rozwoju w sprawie odpowiedzialności zawodowej rzeczoznawców majątkowych: J. K. i B. B..
W pierwszej kolejności Sąd zobligowany jest ocenić, czy skarżący posiada status strony w prowadzonym postępowaniu administracyjnym.
Zgodnie bowiem z art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., - dalej zwanej "p.p.s.a."), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2 p.p.s.a.).
Skoro istotą postępowania sądowego w sprawie o bezczynność lub przewlekłość jest ocena terminowości i zasadności dokonania w postępowaniu administracyjnym czynności procesowych, a nie materialnoprawna kontrola prawidłowości kończącego to postępowanie rozstrzygnięcia, to uprawnionym do wniesienia skargi na bezczynność (przewlekłość) jest podmiot, który był uczestnikiem (stroną) prowadzonego przez organ administracyjny postępowania.
W ocenie Sądu osoba negatywnie oceniająca działalność rzeczoznawcy w swojej sprawie nie ma żadnego, opartego na przepisie prawa interesu lub obowiązku (interesu prawnego), uzasadniającego uczestniczenie w charakterze strony w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności dyscyplinarnej rzeczoznawcy (tak też w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2008 r., sygn. akt II GSK 430/08 oraz z dnia 4 września 2012 roku sygn. akt II GSK 1268/12).
Z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 65 ze zm.) wynika bowiem, że postępowanie dyscyplinarne przeciwko rzeczoznawcy majątkowemu wszczyna się z urzędu, choć sygnałem do tego wszczęcia może być doniesienie osoby zarzucającej rzeczoznawcy naruszenie przepisów przy wykonywaniu obowiązków i dokonywaniu wyceny nieruchomości. Osoba, która złożyła doniesienie o okolicznościach uzasadniających wszczęcie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie uzyskuje jednakże z tego tytułu przymiotu strony, a sprawa tej osoby jest sprawą odrębną w stosunku do sprawy dyscyplinarnej. W świetle przedstawionych rozważań stwierdzić zatem należy, że o uznaniu za stronę postępowania decyduje istnienie po stronie podmiotu interesu prawnego, którego - zgodnie z zaprezentowanym powyżej orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego - skarżący nie posiadał. Jak wykazano powyżej skarżący jest podmiotem, dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żądne uprawnienia ani obowiązki i nie ma przymiotu strony w świetle art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.). Nie jest więc legitymowany do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego, czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć, jak również terminowości i zasadności dokonywanych w postępowaniu administracyjnym czynności procesowych.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.