Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej R. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 stycznia 2014 r., odrzucającego skargę R. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie rozpoznania wniosku o ukaranie PGE Dystrybucja SA Oddział [...] za niewłaściwy stan techniczny linii energetycznych postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 27 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R. W. (dalej skarżący) na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, jako niedopuszczalną. Odpis tego postanowienia wraz z prawidłowym pouczeniem o sposobie oraz terminie jego zaskarżenia (k. 24 akt) doręczono skarżącemu dnia 21 lutego 2014 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy k. 26).
Pismem z 27 lutego 2014 r. skarżący wniósł na powyższe postanowienie "Zażalenie" (k. 28 akt).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przystępując do rozpoznania wskazanego powyżej środka odwoławczego podkreślić na wstępie należy dwie rzeczy, mianowicie to, iż został on wniesiony od postanowienia o odrzuceniu skargi, od którego zgodnie z prawem przysługuje skarga kasacyjna. Po drugie z treści ww. pisma procesowego skarżącego wynika, że jego zamiarem było wzruszenie postanowienia o odrzuceniu skargi. Mając powyższe na względzie Sąd przyjął, że mimo błędnego nazwania środka odwoławczego zażaleniem, jest to skarga kasacyjna, bowiem taki środek zaskarżenia przysługuje na postanowienie o odrzuceniu skargi.
W tym miejscu należy podnieść, że niewłaściwe oznaczenie rodzaju pisma nie może wywołać dla strony ujemnych skutków, jeżeli z treści pisma wynika, jaki jest jego rodzaj (porównaj Naczelny Sąd Administracyjny [w:] sygn. akt I GSK 661/12, I FZ 292/08, II OSK 1790/06 oraz II FZ 793/06).
I tak zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W myśl art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3.
Wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zaś skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie (art. 178 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna została wniesiona w terminie, jednakże sporządził ją skarżący osobiście, który jak wynika z akt sprawy, nie posiada kwalifikacji koniecznych do sporządzenia tego rodzaju środka odwoławczego. W tym miejscu należy podnieść, że wniesienie skargi kasacyjnej przez stronę, która nie ma kwalifikacji wymienionych w art. 175 § 1 p.p.s.a. jest brakiem formalnym niepodlegającym konwalidacji (usunięciu), co uzasadnia odrzucenie skargi kasacyjnej (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2004 r. sygn. akt FSK 3/04, M. Prawn. 2004/5/202).
Mając powyższe na uwadze, działając w oparciu o art. 178 p.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji.