Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. W. na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w przedmiocie wyznaczenia lekarzy do przeprowadzenia zabiegu leczniczego postanawia: odrzucić skargę.
L. W. (dalej też jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w przedmiocie wyznaczenia lekarzy do przeprowadzenia zabiegu operacyjnego.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.
W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270.- dalej jako p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
5. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
6. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a.
Podstawową kwestią w niniejszej sprawie jest zatem kwestia oceny dopuszczalności wniesienia opisanej powyżej skargi na bezczynność Prezesa NFZ. Podkreślenia bowiem wymaga, że skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz na akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Innymi słowy bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności (tak też Woś T. (red.), Knysiak - Molczyk H., Romańska M., Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2004, 2010, str. 70).
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż obowiązujące przepisy, w tym przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm., dalej też jako ustawa o świadczeniach) regulujące w rozdziale V kwestie funkcjonowania Narodowego Funduszu Zdrowia, nie zobowiązują Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia do wydania w zakresie objętym skargą decyzji administracyjnej, postanowienia ani innych niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3 ppsa aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Tym samym, skoro skarga na bezczynność organu nie dotyczy wydania aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a p. p. s. a., jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd orzekł, jak w postanowieniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.