Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. z dnia 17 grudnia 2015 r. w przedmiocie wymierzenia Krajowej Izbie Doradców Podatkowych grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia odrzucić wniosek
A. K. (dalej "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Krajowej Rady Doradców Podatkowych w przedmiocie rozpoznaniu wniosków o umorzenie zaległych składek członkowskich oraz zwolnienie z obowiązku ich opłacania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 lutego 2015 r. sygn. akt VI SAB/Wa 99/15 odrzucił, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, nazywanej dalej "p.p.s.a.") powyższą skargę, gdyż sprawa ta nie należała do właściwości sądu administracyjnego.
Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie Krajowej Radzie Doradców Podatkowych grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. za nieprzekazanie do Sądu powyższej skargi na bezczynność organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 , sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Stosownie do art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
W myśl art. 54 § 2 p.p.s.a. organ, o którym mowa w art. 54 § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania.
W świetle przytoczonych przepisów, przesłanką do wymierzenia grzywny jest niezastosowanie się przez organ do obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a., tj. niepodjęcia przez organ administracji w terminie czynności wymienionych w tym przepisie, jak i w przypadku ograniczenia się przez organ do wykonania jedynie niektórych z tych czynności, np. przekazania sądowi administracyjnemu skargi i odpowiedzi na skargę, ale bez akt sprawy. Zatem, wniosek o wymierzenie grzywny powinien wskazywać na naruszenie tak określonych obowiązków przez organ, zaś zadaniem Sądu jest ocena uchybień organu z uwzględnieniem wszystkich elementów określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Skarżący żądanie wymierzenia grzywny powiązał z nieprzekazaniem przez Krajową Radę Doradców Podatkowych skargi na jej bezczynność w zakresie rozpoznaniu wniosków o umorzenie zaległych składek członkowskich oraz zwolnienie z obowiązku ich opłacania. Tak sformułowany wniosek, w świetle art. 55 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 54 § 2 p.p.s.a., Sąd uznał za niedopuszczalny.
Rozpatrując wniosek skarżącego o wymierzenie Krajowej Radzie Doradców Podatkowych grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a., Sąd wziął pod uwagę stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt II OZ 590/10, w którym stwierdzono, że przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. nie jest regulacją prawną zawieszoną w próżni. Postępowanie określone tą normą prawną, tak jak każde inne postępowanie regulowane przepisami p.p.s.a., może dotyczyć tylko kontroli pod względem zgodności z prawem działalności administracji publicznej oraz rozstrzygania sporów kompetencyjnych w zakresie wskazanym w przepisach (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm., oraz por. W. Sawczyn, Glosa do postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 listopada 2007 r. sygn. akt II SO/Gd 5/07, OSP 2009 r., z. 7- 8, poz. 79). W powołanym postanowieniu z dnia 24 czerwca 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że badanie przez sądy administracyjne legalności przebiega zawsze w trzech płaszczyznach: a) oceny zgodności rozstrzygnięcia (decyzji, innego aktu) lub działania administracji z prawem materialnym; b) dochowania wymaganej prawem procedury; c) respektowania reguł kompetencyjnych. Rezultatem tak wszechstronnie przeprowadzonej kontroli jest między innymi to, że z reguły obejmuje ona oprócz zagadnień jurydycznych, także kwestie faktyczne ( por. A. Kabat, Prawo do sądu jako gwarancja ochrony praw człowieka w sprawach administracyjnych (w): Podstawowe prawa jednostki i ich sądowa ochrona, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1997, s. 231; postanowienie Trybunału konstytucyjnego z dnia 4 lutego 1998 r. sygn. akt Ts1/97, OTK ZU 1998, nr 2, poz. 18).
W świetle powyższego, wymierzenie grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., winno być zatem poprzedzone badaniem, czy skarga na bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosków o umorzenie zaległych składek członkowskich oraz zwolnienie z obowiązku ich opłacania była zasadna.
Z akt sprawy o sygn. VI SAB/Wa 99/15 wynika, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 lutego 2016 r. odrzucił, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. powyższą skargę, gdyż sprawa ta nie należała do właściwości sądu administracyjnego.
Skoro postanowieniem z dnia 29 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przesądził o niedopuszczalności skargi na bezczynność Krajowej Rady Doradców Podatkowych, to tym samym za niedopuszczalny należało uznać wniosek skarżącego o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a.
Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. oraz art. 64 § 3 p.p.s.a., zgodnie z którym do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, orzekł jak w sentencji postanowienia.