Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Wojewody (...) z dnia (...) października 2012 r. Nr (...) w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę obiektu budowlanego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Skarżąca w skardze na decyzję Wojewody (...) z dnia (...) października 2012 r., Nr (...) wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody (...) utrzymującej w mocy decyzję Starosty (...) z dnia (...) sierpnia 2012 r., Nr (...) udzielającej K. Z. pozwolenia na rozbiórkę obiektu budowlanego położonego na działkach nr ew. (...) przy ul. (...) w M. , gmina M.

We wniosku skarżąca wskazała, że wykonanie nakazu rozbiórki zagraża bezpieczeństwu ludzi i mienia.

Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu zażalenia na powyższe postanowienie, postanowieniem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt II OZ 451/13 uchylił zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu Sąd II instancji wskazał, że wydając decyzje o wstrzymaniu wykonania decyzji Sąd powinien brać pod uwagę cały stan faktyczny sprawy. Zaś z zażalenia wynika, że rozbiórka obiektu została już zasadniczo dokonana i pozostały do usunięcia jeszcze tylko kawałki dwóch ścian. Sądowi I instancji NSA zarzucił brak rozważań w jaki sposób i w jakim zakresie dokonanie rozbiórki zagrozi stronie skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Zaznaczyć przy tym należy, iż przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może być jedynie szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

Z powyższego wynika, iż wprowadzona w § 3 cyt. przepisu ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w cyt. § 1 tego artykułu. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie. Wskazać przy tym trzeba, iż w myśl art. 61 § 3 ppsa sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania na wniosek skarżącego, a wobec tego to skarżący zobowiązany jest -poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń- wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa powyżej. Tak więc uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004r., sygn. akt FZ 496/2004).

Przepis art. 61 § 3 ppsa zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Sąd musi opierać się na jakimś materiale pozwalającym zająć stanowisko (postanowienie NSA z dnia z dnia 31 maja 2010 r., sygn. II OZ 443/10).

Strona 1/2