Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Powiatowego Lekarza Weterynarii w R. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...].08.06r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odrzucić skargę Powiatowego Lekarza Weterynarii w R.
W dniu 21 września 2005r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) skarżący- Powiatowy Lekarz Weterynarii w R. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] sierpnia 2006r. uchylające postanowienie Powiatowego Lekarza Weterynarii w R. z dnia [...] czerwca 2006r. i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Na wstępie podkreślić należy, iż skarżący wydał w niniejszej sprawie postanowienie z dnia [...] czerwca 2006r. działając jako organ I instancji. Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 7. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o produktach pochodzenia zwierzęcego powiatowy lekarz weterynarii albo urzędowy lekarz weterynarii z upoważnienia powiatowego lekarza weterynarii wydają decyzje administracyjne lub wykonują czynności w celu realizacji zadań wynikających z przepisów rozporządzenia nr 853/2004, rozporządzenia nr 854/2004 i rozporządzenia nr 882/2004 lub z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie tych rozporządzeń.
Nie budzi wątpliwości w doktrynie i w orzecznictwie sądu administracyjnego pogląd, według którego organ, który wydał w sprawie decyzję, nie jest i nie może w tej samej sprawie być stroną postępowania. Z obowiązujących przepisów nie wynika uprawnienie organu administracyjnego do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na własną decyzję lub w obronie własnej decyzji wzruszonej przez organ odwoławczy. Organ ten wszczyna postępowanie administracyjne z urzędu albo podejmuje czynności na wniosek stron, określa ramy i zakres czynności procesowych, zmierzając do pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy, zapewnia stronom czynny udział w postępowaniu, aby wreszcie, po zakończeniu czynności postępowania, podjąć decyzję administracyjną stanowiącą władcze i jednostronne rozstrzygnięcie sprawy. W postępowaniu administracyjnym prowadzonym zarówno w trybie zwykłym (instancyjnym) jak i w trybach nadzwyczajnych, przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie dopuszczają żadnej zmiany statusu organu administracyjnego; zawsze jest on organem prowadzącym postępowanie i wyposażonym w uprawnienia o charakterze władczym.
Obowiązkiem organu administracji państwowej jest wydawanie opartych na prawie władczych orzeczeń, ustalających uprawnienia i obowiązki strony - art. 6 i 7 kpa.
W sprawie, w której z mocy przepisów prawa organ administracji publicznej jest powołany do wydania decyzji w zakresie swej właściwości, nie będzie on stroną postępowania i nie mogą mu przysługiwać żadne jej uprawnienia, bo korzysta on z uprawnień władczych, opatrzonych sankcją przymusu państwowego. Takiej pozycji organu rozstrzygającego sprawę władczo i jednostronnie organ administracji publicznej nie traci po wydaniu decyzji administracyjnej w pierwszej instancji, albowiem przepisy kodeksu postępowania administracyjnego ustanawiają szereg dalszych kompetencji tego organu, związanych ze zmianą takiej decyzji, z dopuszczalnością jej wzruszenia w trybie samokontroli, czy też w nadzwyczajnych trybach. Mając takie kompetencje, zagwarantowane w przepisach proceduralnych, organy te nadal mogą w określonych wypadkach ingerować władczo w sprawę administracyjną, którą rozstrzygały w pierwszej instancji, np. po wydaniu decyzji kasacyjnej przez organ odwoławczy organ pierwszej instancji jest znów właściwy do rozpoznania i rozstrzygnięcia tej samej sprawy.