Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Tarnowska po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. L. o wstrzymanie wykonania uchwały Rady Gminy J. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w sprawie ze skargi M. L. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania wójta gminy do ogłoszenia o możliwości zgłaszania kandydatur celem uzupełnienia składu komisji konkursowej dla przeprowadzenia konkursu na stanowisko Dyrektora Samodzielnego Zespołu Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
M. L. ("skarżąca") wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania wójta gminy do ogłoszenia o możliwości zgłaszania kandydatur celem uzupełnienia składu komisji konkursowej dla przeprowadzenia konkursu na stanowisko Dyrektora Samodzielnego Zespołu Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej.
W skardze został także zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. Wskazano w nim, że wykonanie tej uchwały mogłoby spowodować wyrządzenie znacznej szkody m.in. przez doprowadzenie jednostki (zakładu opieki zdrowotnej) do zapaści finansowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm., dalej: "P.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednak art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 P.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (wyjątek stanowią tu przepisy prawa miejscowego, które weszły w życie), chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wskazanie przez skarżącego we wniosku okoliczności, które uzasadniają niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie takiego wniosku powinno więc odnosić się do konkretnych wydarzeń czy sytuacji, które tłumaczyłyby wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w stosunku do wnioskodawcy. Co więcej, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I OZ 1236/14, publ. LEX nr 1624317, nie ma podstaw, by "[...] żądać od sądu poszukiwania argumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu za samą stronę".
W niniejszej sprawie, wniosek skarżącej nie został wyczerpująco uzasadniony - skarżąca nie przytoczyła w nim okoliczności, których obowiązek podania wynika z art. 61 § 3 P.p.s.a., wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, powołane w skardze zarzuty dotyczące skarżonej decyzji nie mogą stanowić uzasadnienia dla ww. wniosku. Wynika to zwłaszcza z faktu, że uregulowana w art. 61 § 3 P.p.s.a. ochrona tymczasowa jest odrębną instytucją od kontroli legalności aktu, wydanego przez organ, której w postępowaniu sądowoadministracyjnym dokonuje sąd.
Skarżąca nie przedstawiła argumentów, które uzasadniałyby uznanie za wiarygodne twierdzeń, że w razie wykonania zaskarżonej decyzji, poniesie ona znaczną szkodę czy też zajdą w stosunku do niej trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na to, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest w danej sprawie obiektywnie zasadne. Ponadto, samo złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może stanowić wystarczającego uzasadnienia dla wstrzymania jego wykonania.
W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.