Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. T. i A. T. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego postanawia: odmówić wstrzymania egzekucji administracyjnej o charakterze niepieniężnym
W skardze do Sądu na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wstrzymania egzekucji administracyjnej o charakterze niepieniężnym w zakresie rozbiórki ogrodzenia - strona skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie egzekucji administracyjnej o charakterze niepieniężnym prowadzonej wobec skarżących, dotyczącej rozbiórki ogrodzenia działek nr [...] i [...] od strony działki nr [...] w [...] gmina [...], do czasu zakończenia niniejszego postępowania z powodu niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków wobec skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest to, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie decyzji pod warunkiem zaistnienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy, a mianowicie jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, co stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy, jest zatem uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została któraś z określonych powyżej przesłanek.
Ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, wprowadzona w § 3 cyt. przepisu, stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w cyt. § 1 tego artykułu (wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności). Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie, tj. w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Ciężar udowodnienia lub choćby uprawdopodobnienia, że zachodzą przesłanki do zastosowania w danej sprawie ochrony tymczasowej spoczywa na stronie wnioskującej. Zadaniem strony wnioskującej jest zatem wykazanie i należyte uzasadnienie zaistniałych przesłanek wstrzymania.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zawarcie w skardze samego wniosku nie wystarczy aby Sąd pozytywnie rozważył wstrzymanie wykonania w oparciu o przesłanki wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona skarżąca nie uzasadniła w zasadzie wniosku o wstrzymanie wykonania, a co za tym idzie nie wskazała żadnych informacji bądź argumentów, odnoszących się do określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanek wstrzymania wykonania aktu/czynności mogących wykazać bądź przynajmniej uprawdopodobnić, że ich wykonanie spowoduje niebezpieczeństwo wywołania po stronie skarżącej znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślić w tym miejscu także należy, że Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Na etapie badania wniosku o wstrzymanie wykonania Sąd nie bada też skargi, ani zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem. Tego Sąd dokona dopiero po przeprowadzeniu rozprawy.